Anker
'n Anker of grondtakel is deel van die toerusting van 'n skip wat oorboord gegooi word om die skip vas te meer waar dit nie moontlik is om by 'n hawehoof te dok nie. 'n Anker bestaan tradisioneel uit 'n yster- of staalkonstruksie met verskeie groot boogvormige vlakke wat in die seebodem ingrawe. Aangesien die anker via 'n yster- of staalketting of draad aan die skip gekoppel word, kan drywing van die skip voorkom word. Daar is ook alternatiewe ontwerpe vir ankers, maar die basiese beginsel het nog nooit verander nie. 'n Alternatief vir binnelandse skeepvaart is deesdae die ankerpaal waarmee 'n skip of boot presies op sy plek gehou kan word.
_-_081027-N-1082Z-045.jpg)
In die klassieke ankervorm is die boonste dwarsbalk, die stok, ontwerp om die anker te oriënteer sodat die een lus loodreg in die onderkant grawe, terwyl die ander lus loodreg op die bokant is. Die ankers van vandag is gewoonlik stokloos. Die grootte van die anker en die lengte en deursnee van die ankerketting word bepaal deur die toerustingnommer.
Ankers word ook baie gebruik in die heraldiek; die afgebreekte anker is afgebeeld in die wapen van die Koninklike Nederlandse Vloot.
Tipes ankers
wysig
Daar is verskillende soorte ankers vir verskillende toepassings.
- 'n Handelsvaartuig wil 'n anker gebruik wat maklik is om te plaas en bruikbaar is om te manoeuvreer. Die houkrag hiervan is relatief laag.
- Diepsee installasies wat vir 'n langer tyd op 'n sekere posisie met veelvoudige ankers geanker moet bly, sal veral 'n hoë houvas hê.
- As gevolg van die lae massa van sy anker, sal 'n seiljag meer probleme ondervind met ankergrawe: matrose kies dus ankers wat maklik ingrawe.
Dit is ook belangrik dat die anker ingegrawe bly wanneer die trekrigting verander. Wanneer 'n vaartuig in 'n getygebied geanker is, verander die rigting van migrasie voortdurend.
Die algemeengebruikte ankers is ingrawe-ankers. Verder word verankering ook met behulp van swaartekragankers, paalankers, suigankers en plaatankers gedoen.
