Armoedeverligting
Armoede is 'n wêreldwye probleem en nie net dié van armer lande nie. Alhoewel die probleem al baie lank bestaan, is dit maar eers onlangs dat ryker lande dit ook as hul verantwoordelikheid begin beskou het om hieraan aandag te gee. Tot nou toe het die planne om armoede te verlig van die ryker lande gekom en was armer lande bloot die ontvangers van die hulp wat die ryker lande gedink het hulle behoort te kry.
Strategieë wysig
Strategieë moet ontwikkel word om armoede te verlig. Die doel hiermee is om uitkomste vir die verligting van armoede te identifiseer en te besluit op die sleutelaksies, -programme en -beleidsveranderinge wat nodig is om dié uitkomste te verwesentlik.
Sleutelkenmerke wysig
Programme vir armoedeverligting moet aan sekere vereistes voldoen om suksesvol te wees, naamlik:
- Die moet intern deur die lande self gedryf word;
- Konkrete resultate moet nagestreef word;
- Daar moet 'n langtermyndoelwit wees;
- Dit moet deelnemend van aard wees;
- 'n Spektrum van ontwikkelingsvennote moet daarby betrek word.
Daar is baie mense wat glo dat die armoede wat veral op die platteland voorkom, slegs verlig kan word indien die landbou verbeter en die benutting van hulpbronne beter beplan en bestuur word. Internasionale komitees gee tans hieraan aandag, maar elke land moet ook sy eie strategieë ontwikkel. Daar is baie mense wat glo dat ontwikkeling die oplossing van armoede is. Watter vorm dit moet aanneem, is een van die groot wêreldvraagstukke, en hoe dit aangepak moet word een van die grootste uitdagings in menseheugenis. Suid-Afrika is aan die voorpunt van dié wat iets hieraan wil doen.
Armoedeverligtingsprogramme in Suid-Afrika wysig
|
The plight of the poor is at the top of our agenda. — Thabo Mbeki, Staatsrede, 8 Februarie 2002
|
|
Met hierdie woorde het president Mbeki bevestig dat sy regering se doel is om armoede en onderontwikkeling uit te wis. Van die maatreëls wat reeds begin vrugte afwerp, is die afhandeling van 29 000 van die grondeise wat ingedien is en ingevolge waarvan mense weer grond terugkry wat van hulle weggeneem is, of minstens vergoed word vir die grond wat hulle só verloor het. Daar is ook miljoene huise gebou (ongeveer 1,2 miljoen tussen 1998 en begin 2000) met subsidies wat aan haweloses beskikbaar gestel word. Daar word geraam dat daar teen 2003 reeds 3 miljoen kinders voordeel uit die kindersorgtoelae getrek het wat die staat vir hul onderhoud betaal. Ander maatreëls sluit gemeenskapsproduksiesentrums en meerdoelige gemeenskapsentrums in wat ontwikkeling in plattelandse gebiede ondersteun.
Ten einde werksgeleenthede te skep, het die regering verskeie projekte geloods wat tydelik en permanent werk aan mense verskaf het. 'n Voorbeeld hiervan is die Toerisme-Armoedeverligtingsprojek van die Departement van Omgewingsake en Toerisme wat vir byna 1 000 mense permanente werk en vir 82 000 tydelike werk verskaf het. Baie van die programme is daarop gemik om mense betrokke te maak en te help om hulself te help, eerder as dat hulle op welsyn moet staatmaak. In die woorde van pres. Mbeki:
|
|
Together as people, we have made great strides. The successes we have achieved make the clear statement that acting together, we can and shall continue to push back the frontiers of poverty en expand access to a better life. — Thabo Mbeki, Staatsrede, 8 Februarie 2002
|
|
Daar word ook gekyk hoe Suid-Afrika deur middel van handelsooreenkomste 'n beter vastrapplek in Europese en ander markte kan kry.
Bronne wysig
- Sosiale Wetenskappe: Bateleur-paneel, Bateleur-boeke, Eerste uitgawe.
