Bauta

Die bauta (ook gespel as baùta of baùtta; die klemtoon val op die "u") was 'n gestandardiseerde wit masker wat deur adellike burgers van die Republiek Venesië veral in die 18de eeu gedra is om anonimiteit in die privaat en ekonomiese lewe te verseker. Die dra van 'n bauta is deur die Venesiaanse owerheid gereguleer en was verplig vir deelnemers aan sekere politieke besluitnemingsprosesse. Hierby het die masker 'n vergelykbare funksie vervul soos die geheime uitoefening van stemreg in moderne demokrasieë. Die dra van 'n bauta was daarnaas verplig vir vroulike besoekers van toneelopvoerings.

Twee Venesiaanse maskerdraers op 'n skildery deur Pietro Longhi

Die bauta verseker anonimiteit vir besoekers van die Ridotto, Venesië se speelbank. Net bauta-draers kon in die speelbank betaal
Skildery deur Pietro Longhi, 1750's

'n Bauta met die kenmerkende uitspringende ken

'n Bauta tydens die Venesiaanse karnaval

Die bauta is deur manlike en vroulike adellikes gedra en was sodoende, saam met die kleredrag wat gedra is (gewoonlik 'n swart tricorne-hoed en 'n swart mantel, die tabarro), geslagsneutraal. Die gepaste en beleefde aanspreekvorm vir gemaskeerde Venesiaanse burgers was dus "Eerwaardige Masker" of "Meneer/Mevrou Masker" (Siôr of Siôra Maschera in Venesiaans). Die dra van wapens saam met die masker was verbode. Die owerheid het ook dieselfde basiese materiaal vir die vervaardiging van bautas voorgeskryf - geen gesofistikeerde tekstiele of juwele is toegelaat nie sodat die finansiële status van die draer nie geopenbaar is nie. So kon verarmde adellikes, wat aangewese was om te bedel vir oorlewing, hul anonimiteit bewaar.

Opvallend was die masker se uitspringende ken wat draers in staat gestel om het om gesprekke te voer, te drink en te eet terwyl hulle die bauta gedra het.