Biedermeier

Die historiese en kunsterm Biedermeier verwys na die tydperk tussen 1815 (die jaar waarin die Weense Kongres gehou is) en 1848 (die begin van die burgerlike rewolusie) in die deelstate van die Duitse Bond.

Ten opsigte van sy politieke betekenis word die term veral met die sogenaamde Restourasietydperk en die staatspolitieke ontwikkeling ná die einde van die Napoleontiese periode en die Weense Kongres verbind. Ewe belangrik is Biedermeier as sambreelterm vir 'n kuns- en kultuurperiode, alhoewel dié periode nie suiwer afgebaken kan word nie. So dateer baie assosiasies met die Biedermeierperiode uit die laat 19de eeu. Hulle word tans as ooglopende projeksies uit dié tyd beskou.

Die teenoorgestelde beweging, wat in dieselfde periode val, staan as Vormärz (die tyd voor die rewolusionêre bewegings van Maart 1848) bekend. Dit word verbind met pogings om die politieke situasie in Duitssprekende lande rewolusionêr te verander en vind sy literêre neerslaag onder meer in die werke van skrywers soos Georg Büchner en Heinrich Heine.

Biedermeier as kunsterm verwys enersyds na die spesifieke kultuur en kuns van die burgersklas, wat sy uitdrukking byvoorbeeld in tuismusiek, binne-argitektuur en mode gevind het, andersyds na die destydse literatuur wat dikwels as kleingeestig, vervelend of behoudend afgestempel word. Kenmerkend is die onttrekking aan die politiek en die vlug na die private sfeer en na 'n idilliese leefstyl en geluk.

Biedermeier in die skilderkuns wysig

In die skilderkuns van die tydperk merk mens veral genrestukke, familieportrette en landskappe.

Josef Ziegler: Familie Sidorowicz, 1824
Karl Adolph Mende: Familie Vonderbank, 1824
Georg Wachter: Familieportret, 1849
Joseph Anton Koch: Das Wetterhorn mit dem Reichenbachtal, 1924
Adrian Ludwig Richter: Meisjes op de weide, 1923
Adolf Menzel: Bouwplaats met wilgen, 1846

Peter Fendi was as skilder/kunstenaar 'n belangrike verteenwoordiger van die tydperk gewees.