Blou Blom
Die Blou Blom is 'n sentrale simbool in die Romantiek wat verlange (na die onbereikbare), liefde, hoop, natuurervaring, gelukstrewe en die metafisiese strewe na oneindelikheid versinnebeeld.[1] Later het die Blou Blom ook 'n simbool vir reislus en wandeltogte geword. As literêre motief maak die Blou Blom sy eerste verskyning in Novalis (1772-1801) se romanfragment Heinrich von Ofterdingen.
As voorbeelde vir Novalis se blom het waarskynlik inheemse plante gedien soos die Europese koringblom (Centaurea cyanus) of die wilde sigorei (Cichorium intybus). Novalis self het na die blou heliotrope (Heliotropium) verwys.
Verwysings wysig
- ↑ "Novalis-Gesellschaft: Blauer Garten". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 11 April 2014.