Breuktaaiheid

Breuktaaiheid is 'n materiaaleienskap wat sy weerstand teen die voortplanting van 'n kraak beskryf. Dit is 'n belangrike maatstaf in ingenieurswese en materiaalwetenskap, veral in die ontwerp en ontleding van strukturele komponente wat vatbaar is vir breuke.

Wanneer 'n plaat aan 'n spanning onderwerp word tot 'n kritieke waarde σc, kan 'n kraak inisieer met halfkraaklengte a en word 'n kritieke spannigsintensiteits-faktor bereik

KIc = σc√πa

Hierdie kritieke spanningsintensiteitsfaktor staan bekend as die modus I breuktaaiheid. Breuktaaiheid kwantifiseer 'n materiaal se vermoë om kraakvoortplanting te weerstaan.

Tipiese breuktaaiheidwaardes vir aluminiumlegerings is 24 MPa √m en vir 4340 staal 60 MPa √m.