Casparus Barlaeus
Casparus Barlaeus (Antwerpen, 12 Februarie 1584 - Amsterdam, 14 Januarie 1648) was 'n beduidende Nederlandse humanis, skrywer, teoloog, historikus en digter. Hy latiniseer sy Nederlandse naam Caspar van Baerle in "Casparus Barlaeus".
Casparus Barlaeus | |
|---|---|
 | |
| Gebore | 12 Februarie 1584 |
| Sterf | 14 Januarie 1648 (op 63) Amsterdam, Nederland |
| Nasionaliteit |  Nederland |
| Beroep | teoloog, humanis, digter, historikus en universele geleerde |
| Ouer(s) | Caspar van Baerle en Cornelia Eerdewijns |
Caspar van Baerle was die seun van Caspar van Baerle (griffier en later rektor van die Latynse skool in Zaltbommel) en Cornelia Eerdewijns. Hy het in teologie gestudeer aan die Universiteit van Leiden en geneeskunde aan die Universiteit van Caen. In 1641 word hy professor in filosofie in Amsterdam. Sy latynse digkuns is hoog aangeslaan. Hy was 'n groot bewonderaar van Johan Maurits, wie se biografie hy geskryf het en hy het met onder meer Descartes gekorrespondeer.
Teen die einde van sy lewe het Barlaeus aan ernstige depressie gelei en drogbeelde gesien. Die vermoede bestaan dat hy selfmoord gepleeg het deur in 'n waterput te spring omdat hy gedink het dat hy van strooi was en aan die brand geslaan het.
Werke deur Barlaeus
wysig- 1625 - Manes Auriaci
- 1628 - Hymnus ad Christum
- 1628 - Poemata
- 1639 - Medicea hospes
- 1647 - Rerum in Brasilia et alibi gestarum (Die biografie van Johan Maurits)
- 1651 - Verskeie Nederduitse gedigte
- 1643 - Faces augustae (beroemde huwelike)
