Chemiese verbinding
'n Chemiese verbinding is 'n stof wat uit meer as een chemiese element bestaan en waarvan die atome 'n chemiese binding aangegaan het.
Daar is 'n groot verskeidenheid chemiese verbindings. Volgens die tipe binding kan drie ekstreme tipes onderskei word.
- Molekulêre verbindings bestaan uit diskrete neutrale molekule waarin die atome op een bepaalde wyse aan mekaar geheg is. In 'n molekuul kan die bindings soms as tussen twee buuratome gelokaliseer beskou word, maar soms is die binding ook oor meer as twee atome gedelokaliseer
- Ioniese verbindings bestaan uit ione en neutrale molekule kan nie onderskei word nie, hoewel die ione self 'n molekulêre struktuur kan besit. Die binding tussen die ione is veral elektrostatiese aantrekking.
- Metalieke verbindings word deur metaalbinding gekenmerk wat oor die heel stuk metaal gedelokaliseer kan wees.
Daar bestaan egter talle tussenvorme tussen hierdie drie bostaande tipes. Die meeste molekulêre en ioniese verbindings word gekenmerk deur 'n vaste verhouding in die getalle atome van die elemente wat die verbinding vorm. Voorbeelde is water en tafelsout. Die watermolekuul bevat twee waterstofatome en een suurstofatoom. Die verhouding atome sal altyd 2:1 wees en die verbinding word as H2O geskryf. Tafelsout is 'n ioniese sout wat uit natrium-katione Na+ en chloor-anione Cl2− bestaan. Die verhouding is altyd 1:1, anders is die sout nie neutraal nie. Die stof word as NaCl geskryf. Hierdie verhoudings word stoigiometrie genoem.
In metallieke verbindings is die verhouding dikwels minder vas en kan mens beter oor fases as oor verbindings praat. Koper en sink kan byvoorbeeld 'n verbinding vorm wat as die β'-fase bekend is en ongeveer die samestelling CuZn het, maar dit kan wissel vanaf 48% tot effens meer as 50% sink.
'n Ander onderskeiding is tussen organiese verbindings en anorganiese verbindings. Organiese verbindings bevat die element koolstof, maar nie alle koolstofverbindings word as organies beskou nie. Hierdie verdeling is gedeeltelik net geskiedkundig.