Cien años de soledad

Cien años de soledad ('n Eeu van Afsondering of ‘n Honderd jaar van eensaamheid) is 'n roman van die Colombiaanse Nobelpryswenner Gabriel García Márquez. Die boek is 'n kroniek van die Buendía-familie, wie se voorvader die stad Macondo gestig het. Die familiegeskiedenis van die Buendías word oor verskillende generasies vertel, waar realistiese elemente vermeng word met magiese gebeure en visioenêre droomreekse.

‘n Honderd jaar van eensaamheid
Oorspronklike titel	Cien años de soledad
Skrywer	Gabriel García Márquez
Land	Colombia
Taal	Spaans
Genre	Magiese realisme
Uitgewer	Editorial Sudamericana
Uitgegee	1967
Medium	Druk
Letterkunde-portaal

Sedert die eerste uitgawe in Spaans in 1967, is ongeveer 30 miljoen eksemplare verkoop. Die roman word beskou as een van die belangrikste werke van magiese realisme en 'n hoogtepunt in Latyns-Amerikaanse letterkunde. Dit is 'n verhaal vol anekdotes oor sinnelose opstand, korrupsie, vlieënde priesters, alchemiste en 'n voorouer wat sterk aan die familie gebind word, totaal kranksinnig, en 'n bo-menslike ouderdom bereik. Die roman is opgeneem in Le Monde se 100 boeke van die eeu.

Temas

Bloedskandige verhoudings

In die familie ontstaan allerhande bloedskande-verhoudings. Dit begin reeds by die stigtersvader, José Arcadio, wat met sy niggie Ursula trou. Ursula se ma voorspel dat haar dogter kinders met varksterte sal hê, daarom weier Ursula die huwelik vir 'n jaar. Hulle kinders word almal gesond gebore sonder iets te veel of iets te min. Amaranta, die ewige maagd, word ook verlei deur haar neef Arcadio. Sodra sy besef wat hulle doen, weier sy hom steeds toegang tot haar slaapkamer. Jare later raak Aureliano ook verlief op sy tante Amaranta Ursula. Hulle weet egter nie dat hulle familie is nie en begin 'n passievolle verhouding. Hulle het 'n seun met 'n varkstert.

Sirkulêre geskiedenis

Die verhaal toon duidelik 'n sirkulêre visie van die geskiedenis, met ander woorde, die geskiedenis herhaal ditself herhaaldelik, sonder enige vordering of verbetering. Dit blyk veral uit die verskillende familiename. Vaders en seuns het dikwels dieselfde naam en deel ook dieselfde eienskappe: die José Arcadios is dikwels impulsief, die Aurelianos is geneig om hulself op te sluit en soos kluisenaars op te tree. Ursula, die stammoeder, en Amaranta Ursula, die laaste kleindogter, is albei energieke, ondernemende vroue wat die huis versorg. Die familiekroniek eindig soos dit begin het: Amaranta Ursula het 'n kind van haar neef, net soos Ursula jare gelede met 'n familielid getroud is.

"Honderd jaar van eensaamheid"

Die roman beslaan inderdaad ongeveer 'n honderd jaar, maar omdat daar soveel karakters daarin is wat deur bloed, liefde of haat verbind word, is die betekenis van die res van die titel nie onmiddellik duidelik nie. Maar byna al die karakters is eensaam op hul eie manier, en die boek suggereer dat dit eintlik so met alle mense is. Mense is van mekaar geskei omdat niemand uiteindelik al die gevoelens en geheime van 'n ander ken nie, ongeag hoe naby hulle aan mekaar is. Ten minste 60 keer word die woord 'eensaamheid' of 'eensaam' in die verhaal gebruik, wat eindig met '... omdat die geslagte, gedoem tot honderd jaar van eensaamheid, nie 'n tweede kans op aarde kry nie.'

Verdere leeswerk

• "Memory and Prophecy, Illusion and Reality Are Mixed and Made to Look the Same" by The New York Times, 8 Maart 1970
• Sally Soame (Desember 2015). "The Secret History of One Hundred Years of Solitude". Vanity Fair.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal.