DHCP

Die DHCP-protokol (vanaf Engels Dynamic Host Configuration Protocol — dinamiese gasheeropstellingsprotokol) is 'n stel reëls wat deur kommunikasietoestelle (soos rekenaars, roeteerders of netwerk-kaarte) gebruik word om die toestel toe te laat om 'n Internet-adres vanaf 'n bediener te versoek wat 'n lys adresse beskikbaar het vir toekenning.

Inleiding

DHCP is 'n protokol wat deur rekenaars op 'n netwerk (kliënte) gebruik word om 'n unieke IP-adres te verkry asook ander parameters soos die standaard roetebeheerder, die subnetmasker en IP-adresse vir DNS-bedieners vanaf 'n DHCP-bediener. Hierdie protokol word gebruik wanneer rekenaars aan 'n netwerk toegevoeg word omdat hierdie verstelling benodig word vir 'n gasheer om aan 'n netwerk deel te neem. Hierdie verstelling moet periodies verfris word (dit verval, wat beteken dat die kliënt 'n ander toekenning moet ontvang) met tipiese intervalle wat kan wissel vanaf een uur tot verskeie maande en kan, indien verlang, tot oneindig verstel word (verval nooit). Die tydsduur waartydens die adres beskikbaar sal wees vir die toestel word deur die bediener bepaal.

Die DHCP-bediener verseker dat alle IP-adresse uniek is, d.w.s. dat geen IP-adres aan 'n toestel toegeken word terwyl 'n ander toestel se toekenning nog geldig is nie. Die bestuur van die poel van IP-adresse word dus deur die bediener beheer en nie deur 'n menslike administrateur nie.

DHCP is vanaf Oktober 1993 die standaardprotokol vir die internet. Die nuutste DHCP-spesifikasie word in RFC 2131 uiteengesit. DHCP is in wese die opvolger van die ouer BOOTP-protokol wat adresse vir 'n onbeperkte tydperk uitgegee het. Bittermin netwerke gebruik egter nog BOOTP.

Oorsig

DHCP outomatiseer die toeken van IP-adresse. 'n Kliënt op die netwerk stuur 'n versoek uit na 'n DHCP-bediener op 'n plaaslik verbinde netwerk. Die DHCP-bediener stuur dan 'n antwoord aan die kliënt met sy toegekende IP-adres, subnetmasker, DNS-bediener en standaard roetebeheerders.

Die toekenning van IP-adresse verval gewoonlik na 'n voorafbepaalde tydperk, waarna die DHCP-kliënt en -bediener weer 'n ooreenkoms moet bereik oor 'n nuwe IP-adres vanuit die bediener se voorafgedefinieerde adrespoel. DHCP is 'n uitsaai-protokol. Soos met ander uitsaaiverkeer op 'n netwerk gaan dit nie deur 'n roetebeheerder nie tensy dit spesifiek sodanig opgestel is nie. Gebruikers wat hierdie funksies verlang moet hulle roetebeheerders opstel om DHCP-verkeer oor UDP-poorte 67 en 68 deur te laat.

Implementerings

Microsoft het DHCP op hulle NT-bedieners bekendgestel vanaf weergawe 3.5 in laat 1994. Windows 2000 en Windows 2003 sluit ook DHCP as 'n kenmerk in.

Die ISC DHCP-bediener is 'n oopbron DHCP-bediener wat in baie Linux-verspreidings en baie kommersiële implementerings benut word.

Novell het 'n DHCP-bediener in hulle NetWare bedryfstelsel ingesluit sedert weergawe 5 wat in 1998 vrygestel is. Dit word egter as 'n bykomende diens ingesluit aangesien Netware steeds die IPX/SPX protokolsuite gebruik en daarom word dit nie gereeld op Novell-netwerke gebruik nie.

IP-adrestoekenning

Afhangende van die implementering, kan die DHCP-bediener drie metodes gebruik om IP-adresse toe te ken:

• handmatige toekenning, waar die DHCP-bediener die toekenning doen aan die hand van 'n tabel met MAC-adres en IP-adrespare wat per hand deur die bediener se administrateur ingevul word. Slegs kliënte met 'n MAC-adres wat in die tabel gelys word, word IP-adresse toegestaan.
• outomatiese toekenning, waar die DHCP-bediener 'n IP-adres permanent toeken aan 'n kliënt uit 'n reeks wat deur die administrateur vasgestel is.
• dinamiese toekenning, waar die netwerk-administrateur 'n reeks IP-adresse aan die DHCP-bediener toeken, elkeen van die kliënte op die LAN se TCP/IP-sagteware is opgestel om IP-adresse vanaf 'n DHCP-bediener te versoek wanneer daardie kliëntrekenaar se netwerk-kaart aanskakel.

Die versoek-en-toekenproses gebruik 'n uitleenmetode met 'n beheerbare tydsduur. Dit vergemaklik die netwerk-installasie prosedure op die kliëntrekenaarkant baie.

Hierdie besluit bly egter deursigtig vir die kliënte op die netwerk. Sommige DHCP-bedieners kan ook die DNS-naam wat met die kliëntrekenaar verbind word opdateer om die nuwe IP-adres te reflekteer. Hulle maak gebruik van die DNS opdateerprotokol wat in RFC 2136 gedefinieer.

DHCP en brandmure

Brandmure moet gewoonlik doelbewus opgestel word om DHCP-verkeer deur te laat. Die spesifikasie van die DHCP kliënt-bediener protokol beskryf verskeie gevalle waar die pakkies die bronadres van 0x00000000 of die teikenadres van 0xffffffff moet hê. Brandmure wat met streng reëls opgestel is om aanvalle met vervalste IP-adresse af te weer, verhoed dikwels dat sulke pakkies deurgelaat word. DHCP-bedieners met veelvuldige netwerkaansluitings (Engels: multihoming) maak die opstelling nog meer ingewikkeld en vereis 'n omsigtige benadering.