Elektromagnetiese straling

Elektromagnetiese straling is 'n alomteenwoordige verskynsel wat die vorm van selfvoortplantende golwe in 'n vakuum of in materie neem. Dit bestaan uit komponente van elektriese en magnetiese velde, wat in fase loodreg op mekaar ossilleer en loodreg tot die rigting van energievoortplanting. Verskillende soorte elektromagnetiese straling word onderskei op basis van die golf se frekwensie: hulle is (in volgorde van toenemende frekwensie en afnemende golfhoogte), radiogolwe, mikrogolwe, terahertz-straling, infrarooistraling, sigbare lig, ultravioletstraling, x-strale en gammastrale. Sommige van die frekwensies kan deur sommige lewendige organismes met die oog waargeneem word, hulle staan as die sigbare spektrum of lig bekend.

Elektromagnetiese straling (soos lig) word hier as 'n dubbele golf beskryf. Die maksimum amplitude van die elektriese (E, rooi) en magnetiese (M, blou) velde, staan loodreg op mekaar, terwyl die golf self loodreg in beide rigtings voortplant. Die golflengte word aangegee met die simbool λ.

Ligvergelyking
Naam	Golflengte	Frekwensie (Hz)	Fotonenergie (eV)
Gammastraal	Minder as 0,01 nm	Meer as 10 EHz	124 keV – 300+ GeV
X-straal	0,01 nm – 10 nm	30 EHz – 30 PHz	124 eV  – 124 keV
Ultraviolet	10 nm – 380 nm	30 PHz – 790 THz	3,3 eV – 124 eV
Sigbare lig	380 nm–700 nm	790 THz – 430 THz	1,7 eV – 3,3 eV
Infrarooi	700 nm – 1 mm	430 THz – 300 GHz	1,24 meV – 1,7 eV
Mikrogolf	1 mm – 1 meter	300 GHz – 300 MHz	1,24 µeV – 1,24 meV
Radiogolf	1 m – 100 000 km	300 GHz – 3 Hz	12,4 feV – 1,24 meV