Enigma-masjien

Die Enigma-masjien is 'n syfertoestel wat in die vroeë tot middel 20ste eeu ontwikkel en gebruik is om kommersiële, diplomatieke en militêre kommunikasie te beskerm. Dit is gedurende die Tweede Wêreldoorlog op groot skaal deur Nazi-Duitsland gebruik, in alle takke van die Duitse weermag. Die Enigma-masjien is as so veilig beskou dat dit gebruik is om die mees hoogs-geheime boodskappe te versleutel.

Militêre Model Enigma I, in gebruik vanaf 1930.

Die Enigma het 'n elektromeganiese rotormeganisme wat die 26 letters van die alfabet deurmekaar krap. In tipiese gebruik voer een persoon teks op die Enigma se sleutelbord in en 'n ander persoon skryf watter van die 26 ligte bokant die sleutelbord verlig by elke sleuteldruk. As gewone teks ingevoer word, is die verligte letters die syferteks. Deur syferteks in te voer, verander dit terug in leesbare gewone teks. Die rotormeganisme verander die elektriese verbindings tussen die sleutels en die ligte met elke sleuteldruk.

Die sekuriteit van die stelsel hang af van masjieninstellings wat oor die algemeen daagliks verander is, gebaseer op geheime sleutellyste wat vooraf versprei is, en van ander instellings wat vir elke boodskap verander is. Die ontvangstasie sal die presiese instellings wat deur die versendingstasie gebruik word, moet ken en gebruik om 'n boodskap suksesvol te dekripteer.

Terwyl Nazi-Duitsland 'n reeks verbeterings aan die Enigma oor die jare ingebring het, en dit dekripsiepogings belemmer het, het hulle nie verhoed dat Pole die masjien so vroeg as Desember 1932 ontsyfer en boodskappe voor en in die oorlog lees nie. Pole se deel van hul prestasies het die Geallieerdes in staat gestel om Enigma-versleutelde boodskappe as 'n belangrike bron van intelligensie te ontgin. Baie kommentators sê die vloei van Ultra-kommunikasie-intelligensie van die ontsyfering van Enigma, Lorenz en ander kodemasjiene het die oorlog aansienlik verkort en dalk selfs die uitkoms daarvan verander.