F-1 vuurpylmotor

Die F-1- vuurpylenjin, wat deur Rocketdyne ontwikkel is, was een van die kragtigste enjins wat ooit gebou is en was die momentum-enjin wat gebruik is om die swaar Apollo-maanmodule met die Saturn V in 'n wentelbaan te plaas. Dit het die landing van mense op die maan gedurende die Apollo-program ingelui.

Dr. Wernher Von Braun by die vyf reuse S-IC vuurpylmotore

Altesaam vyf F-1-enjins is in die eerste fase (opstyg of lansering) gebruik om voldoende momentum vir die volgende vuurpylfases te gee. Dit is dus 'n motor wat die termodinamiese wrywing kon weerstaan en die hoë termiese reikwydte wat ontstaan ​​as gevolg van die behoefte om voldoende konstante aanvanklike versnellingspuls te produseer om 'n aansienlike hoeveelheid laslading suksesvol in die volgende fases van die vuurpyloperasie te laat voortstu tot buite die invloed van die aarde se gravitasieveld.

Funksionering

Die F-1 het vloeibare suurstof en keroseen as dryfmiddel gebruik in 'n lineêre toevoer van ongeveer 2 + 1 Tm/s, wat gelei het tot 'n stukrag van ongeveer 7 MN (meganewton). In hul ongeveer twee en 'n half minute van werking tot die leegloop van die brandstoftenks, het die vyf enjins gesorg dat Saturn V 'n hoogte van meer as 50 km bereik en 'n finale snelheid, voor die faseverandering, naby aan 9 000 km/h bereik het. Die g-kragte hiervan tydens opstyg, is vergelykbaar met 'n gewigopteller met 130 kg bo sy liggaam.

Latere ontwikkelinge van die F-1

Daar was 'n aansienlik kragtiger F-1A (9,1 MN) wat gebruik sou word in die missies na die Apollo-era. Hulle het in die praktyk egter nie vrugte afgewerp nie weens die sluiting van die Saturn V-produksielyn.

Bronne

• Persvrystelling van Apollo 15

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie F-1 vuurpylmotor.