Fathul Mujahidin
Fathul Mujahidin is 'n militêre handleiding wat deur Zainul Abedin Shustari geskryf soos beveel deur Tipu Sultan, 'n de facto heerser van die Koninkryk Mysore, wat as 'n pionier in die gebruik van vuurpylartillerie beskou word. Mysore het in die 1750's hul leër met vuurpyle begin toerus en tydens die Tweede Anglo-Mysore-oorlog (1780–1784) het Tipu en sy vader Haider Ali hierdie tegnologie teen Britse troepe gebruik.[1] Tipu Sultan het ook vuurpyle gebruik in die geveg met die Britse leër in die Beleg van Srirangapatna van 1792[2], 'n geveg aan die einde van die Derde Anglo-Mysore-oorlog.
Tipu versprei afskrifte van sy militêre handleiding aan al sy offisiere.[3] In die handleiding word gestel dat 200 soldate in sogenaamde Mysore-kushoene dien om vuurpyle te hanteer. Voorts sou 16 tot 24 kushoene in die leër se infanterie ontplooi word. Die soldate wat die vuurpyle hanteer, is opgelei om die lanseerhoek te definieer om die trajek waarteen die vuurpyl sou beweeg, behoorlik te bepaal. Tipu het ook in die handleiding 'n meervoudige vuurpyl-lanseerder (baie soos 'n musiekorrel) gedefinieer wat tot tien vuurpyle gelyktydig sou afskiet. Sommige van die vuurpyle het lemme aan die voorkant van die bamboes-geleidingsstawe gehad, terwyl ander as brandende vuurpyle ontwerp is.
Alhoewel dit nie die eerste gebruik van vuurpyle deur Mysore was nie, het die beleg van Srirangapatna in 1792 na bewering begin met sarsies van tot 2000 vuurpyle wat gelyktydig gelanseer is.[4]
Volgens Stephen Oliver Fought en John F. Guilmartin, jr. in Encyclopædia Britannica (2008):
"Hyder Ali, prins van Mysore, het oorlogs vuurpyle ontwikkel met 'n belangrike innovasie; die gebruik van metaalsilinders om die verbrandingspoeier te bevat. Alhoewel die gehamerde sagte yster wat hy gebruik het, rof was, was die barssterkte van die houer met buskruit baie hoër as die van die vorige papierkonstruksies. Dus was 'n groter interne druk moontlik, met 'n gevolglike groter druk van die voortstuwende straal. Die vuurpylhouer is met leergordels aan 'n lang bamboesstok vasgemaak. Die trefafstand word bereken op net meer as 'n kilometer. Alhoewel hierdie vuurpyle afsonderlik nie akkuraat was nie, het verspreidingsfoute minder belangrik geword as groot getalle vinnig in massa-aanvalle gevuur is. Hulle was veral doeltreffend teen kavallerie en is na die aansteek in die lug gegooi of op die harde droë grond gelanseer. Die seun van Hyder Ali, Tippu Sultan, het voortgegaan om die gebruik van vuurpylwapens te ontwikkel en dit verder uit te brei, en volgens berigte het die aantal vuurpyle van 1 200 in 'n korps na 5 000 vergroot. In die gevegte by Seringapatam in 1792 en 1799 is hierdie vuurpyle met aansienlike effek teen die Britte gebruik."[5]
Verwysings
wysig- ↑ Van Riper, A. Bowdoin (Oktober 2007). Rockets and Missiles: The Life Story of a Technology. p. 14.
- ↑ Henty, G. A. (George Alfred) (1902). The Tiger of Mysore - A Story of the War with Tippoo Saib.
- ↑ Husine, Prof. M (1986). "Fathul Mujahidin in Sultan". Journal of the Tipu Sultan Research Institute and Museum. 3.
- ↑ Beatson, Alexander (1800). A View of the Origin and Conduct of the War with Tippoo Sultaun.
- ↑ Encyclopædia Britannica (2008), "rocket and missile"
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
