Fiela se kind (rolprent)
Fiela se kind is 'n Afrikaanse rolprent wat op 12 Februarie 1988 vrygestel was. Die regisseur was Katinka Heyns en die draaiboek is deur Chris Barnard geskryf. Die rolprent is gebaseer op 'n roman met dieselfde naam geskryf deur Dalene Matthee.
| Fiela se kind | |
|---|---|
| Regisseur | Katinka Heyns |
| Produksieleier | Dixi Collett |
| Draaiboek | Draaiboek: Chris Barnard Roman: Dalene Matthee |
| Met | Shaleen Surtie-Richards Marchelle Verwey André Rossouw Dawid Minnaar Jan Ellis Annie Malan |
| Musiek deur | Colin Shapiro Barry Becker |
| Kinematografie | James Robb |
| Redigeerder | Avril Beukes |
| Verspreider | Ster-Kinekor Sonneblom Films |
| Uitgereik | 12 Februarie 1988 |
| Speeltyd | 108 min |
| Land | Suid-Afrika |
| Taal | Afrikaans |
| IMDb-profiel | |
Genre
wysigDie rolprent kan as 'n drama beskryf word.
Hoofrolspelers
wysig- Shaleen Surtie-Richards as Fiela
- Marchelle Verwey as Nina sr.
- André Rossouw as Elias
- Dawid Minnaar as Benjamin sr.
- Jan Ellis as Benjamin jr.
- Annie Malan as Nina jr.
- Andrè Jakobus Visstert as mnr. Goldsbury
- Goliath Davids as Selling Komoetie
Storielyn
wysigFiela se Kind vertel die storie van 'n wit seun wat deur 'n bruin familie grootgemaak word.
'God vergewe ons baie, maar God vergewe ons nie die kwaad wat ons 'n kind aandoen nie.'
Aan die een kant van die berg, in die Lange Kloof, woon Fiela Komoetie, verknog aan haar hanskind – deur die Here aan haar 'toebetrou' een nag toe sy hom as driejarige gekry het waar hy voor haar deur staan en huil, 'n weggooilam. Aan die ander kant van die berg, in die Bos, woon die houtkapper Elias van Rooyen en sy vrou Barta, wie se driejarige kind weggeraak het.
Die een kind is Benjamin Komoetie, die ander Lukas van Rooyen. Is dit dieselfde mens? Kon 'n klein kind so ver geloop het, uit die Bos tot in die Lange Kloof? Dié vraag word nege jaar later oopgekrap deur twee sensusmanne wat deur die Lange Kloof reis en die wit kind met die blou oë tussen die bruinmense kry.
En jare later is dit die vraag wat Benjamin/Lukas self vra: Wie is ek? Hy móét weet, anders kan die vrou wat hy liefgekry het nooit syne wees nie. Die antwoord is daar, weet hy: iewers in homself, diep verskuil in die verlede, bly dit hom ontwyk.[1]