Genderdisforie, voorheen genoem genderidentiteitsteuring, is die amptelike diagnose vir mense wat aansienlike disforie (’n diepe ontevredenheid) ervaar met hul geslag by geboorte en/of die rolle wat met dié geslag verbind word. Daar is getuienis dat sulke mense nie net so voel om psigologiese en gedragsredes nie, maar ook biologiese redes wat verband hou met hul genetika, die samestelling van hul brein of ’n voorgeboortelike blootstelling aan hormone.[1]

Gender-identiteitsteuring
Klassifikasie en eksterne bronne
ICD-10 F64.9, F64.8
ICD-9 302.85
MedlinePlus   001527
MeSH D005783
Mediese waarskuwing

Navorsing wysig

Na raming kom genderdisforie voor onder van 0,05% van mense in Nederland en België[2] tot 0,5% in Massachusetts[3] en 1,2% in Nieu-Seeland.[4] Onder mense wat as volwassenes so begin voel, is die kans om manlik by geboorte te wees sowat drie keer groter as om vroulik te wees, maar onder mense wat in hul kindertyd so begin voel, is die verhouding omtrent 1:1.[5]

Genderdisforie word as ’n mediese toestand geklassifiseer in die ICD-10[6] en DSM-5.[7] Dit is ook bekend as gender-niekonformiteit. Baie transgender mense en navorsers is teen die klassifikasie omdat dit ’n siekte maak van genderverskille en die idee van net twee geslagte afdwing,[8] en dit kan daartoe lei dat ’n stigma kleef aan transgender individue.[7] Die amptelike klassifikasie van genderdisforie as ’n steuring in die DSM-5 kan help om van die kwessies op te los, omdat dit net ’n steuring maak van die diepe disforie wat ervaar word as gevolg van die genderidentiteitskwessies.[7]

Behandeling wysig

Die huidige mediese benadering tot die behandeling van mense met genderdisforie is om hulle te ondersteun in die fisieke verandering van hul liggaam sodat dit beter pas by hul genderidentiteit,[9] wat die beeld skep dat hulle ’n mediese probleem het wat deur verskeie vorme van mediese ingryping gekorrigeer kan word.[9][10] Sulke behandelings is ook omstrede, want dit is gewoonlik onomkeerbaar.[9]

Sien ook wysig

Verwysings wysig

  1. Heylens, G; De Cuypere, G; Zucker, K; Schelfaut, C; Elaut, E; Vanden Bossche, H; De Baere, E; T'Sjoen, G (2012). "Gender Identity Disorder in Twins: A Review of the Case Report Literature". The Journal of Sexual Medicine. 8 (3): 751–757. doi:10.1111/j.1743-6109.2011.02567.x.
  2. Olyslager, Femke; Conway, Lynn (2008). "Transseksualiteit komt vaker voor dan u denkt. Een nieuwe kijk op de prevalentie van transseksualiteit in Nederland en België". Tijdschrift voor Genderstudies (in Nederlands). Amsterdam: Amsterdam University Press. 11 (2): 39–51.
  3. Conron, KJ; Scott, G; Stowell, GS; Landers, S (Januarie 2012), "Transgender Health in Massachusetts: Results from a Household Probability Sample of Adults", American Journal of Public Health (American Public Health Association) 102 (1): 118–222, doi:10.2105/AJPH.2011.300315, ISSN 1541-0048, OCLC 01642844, http://ajph.aphapublications.org/doi/pdf/10.2105/AJPH.2011.300315, besoek op 28 Augustus 2013 
  4. Clark, Terryann C.; Lucassen, Mathijs F.G.; Bullen, at; Denny, Simon J.; Fleming, Theresa M.; Robinson, Elizabeth M.; Rossen, Fiona V. (15 Januarie 2014). "The Health and Well-Being of Transgender High School Students: Results From the New Zealand Adolescent Health Survey (Youth'12)". Journal of Adolescent Health. Society for Adolescent Health and Medicine. 54 (1). doi:10.1016/j.jadohealth.2013.11.008. Besoek op 19 Januarie 2014.[dooie skakel]
  5. Landen, M; Walinder, J; Lundstrom, B (1996). "Prevalence, incidence and sex ratio of transsexualism". Acta Psychiatrica Scandinavica. 93 (4): 221–223. doi:10.1111/j.1600-0447.1996.tb10638.x. PMID 8712018.
  6. "Gender identity disorder in adolescence and adulthood" (in Engels). ICD10Data.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Mei 2019. Besoek op 3 Julie 2011.
  7. 7,0 7,1 7,2 Fraser, L; Karasic, D; Meyer, W; Wylie, K (2010). "Recommendations for Revision of the DSM Diagnosis of Gender Identity Disorder in Adults". International Journal of Transgenderism. 12 (2): 80–85. doi:10.1080/15532739.2010.509202.
  8. Newman, L (1 Julie 2002). "Sex, Gender and Culture: Issues in the Definition, Assessment and Treatment of Gender Identity Disorder". Clinical Child Psychology and Psychiatry. 7 (3): 352–359. doi:10.1177/1359104502007003004.
  9. 9,0 9,1 9,2 "HBIGDA Standards Of Care For Gender Identity Disorders, Sixth Version" (PDF). Standards Of Care For Gender Identity Disorders (in Engels). Harry Benjamin International Gender Dysphoria Association. Februarie 2001. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 4 Maart 2016.
  10. Buehler, Stephanie (2013). What Every Mental Health Professional Needs to Know About Sex. Springer Publishing Company. ISBN 0-8261-7121-4.