Geskiedenis van Nederland in die Middeleeue
Die geskiedenis van Nederland in die Middeleeue is die geskiedenis van daardie gebiede wat later Nederland, België en Luxemburg sou vorm. Dit sluit ook die geskiedenis in van die gebiede wat later deel van die Franse Republiek of Duitsland geword het, maar gedurende die Middeleeue deel was van Nederlandse politieke verenigings.
In die Middeleeue is na hierdie gebiede verwys as die Lae Lande of (tot die 18de eeu) onder die pars pro toto Vlaandere. Eers in die 15de eeu, toe die gebied 'n politieke eenheid geword het, het die naam Nederland vir die eerste keer verskyn. In die 15de eeu was dit egter meer algemeen om na die Nederlandse streke wat vanaf Brussel deur die Hertog van Boergondië regeer is, te verwys as les pays de par-deçà: die lande naby. Daar is na Bourgondië verwys as les pays de par-delà: die lande daar oorkant.
Beskouings verskil oor die periodisering, sodat, afhangende hiervan, die Middeleeue omstreeks 300, 400, 500 of 600 nC begin. Die ontstaan van die Frankiese Ryk kort voor 500 word egter gewoonlik gesien as die beginpunt van die Middeleeue (veral omdat die Vroeë Antieke Ystydperk ook omstreeks daardie tyd begin het). Daar is groter konsensus oor die einde van die Middeleeue. Die meeste historici plaas die Moderne Tydperk, wat onmiddellik op die Middeleeue volg, wat kort voor 1500 begin.