Heinrich Bulthaupt

Heinrich Bulthaupt (26 Oktober 1849 - 20 Augustus 1905) was 'n Duitse digter, toneelskrywer (dramaturg) en prokureur sowel as 'n bibliotekaris van sy geboortedorp Bremen. Verskeie van Bulthaupt se werke het aansienlike populariteit bereik in die liriese- en dramagenres.

Vroeë lewe

Bulthaupt was die seun van 'n skoolhoof in Neustadt. Hy studeer regte aan die Universiteit van Würzburg, die Universiteit van Göttingen, die Humboldt-universiteit van Berlyn en die Universiteit van Leipzig. Nadat hy in 1872 sy doktorsgraad behaal, werk hy as privaatonderwyser in Kiëf. Van daar af reis hy na Griekeland, die Midde-Ooste, Tunis en Italië. Bulthaupt keer op 26-jarige ouderdom na Bremen terug vanwaar hy vier jaar lank as advokaat praktiseer.

Werke

Artistieke aktiwiteite

Heinrich Bulthaupt se eerste toneelstuk was 'n tragedie getiteld Saul wat hy reeds as hoërskoolleerling begin skryf. Die eerste opvoering daarvan vind in 1870 in sy geboortestad Bremen plaas. Dit word gevolg deur Ein corsisches tragedy in die styl van 'n Bourgeois-tragedie. Onder sy latere tragedies staan veral Die Arbeiter (Die Arbeider) (1877) uit, welke 'n poging was om maatskaplike kwessies van sy tyd aan te raak. Bulthaupt het ook sy hand gewaag aan die verwerking van dramas uit die wêreldliteratuur. Hy voltooi Schiller se fragment Malteser (1883) en redigeer Shakespeare se Cymbeline (getiteld Imogen, 1885) en Timon van Athene (Timon van Athene, 1892). Sy grootste suksesse as dramaturg was egter met twee klein komedies, albei eenbedrywe wat dikwels in die laat-19de eeu op Duitse verhoë opgevoer is. Die eerste was Die Kopisten (1875), die verhaal van 'n jong meisie wat die werke van groot skilders in 'n kunsgalery kopieër. Bulthaupt het ook die komedie Lebende Bilder (1880) geskryf, waarvan die plot 'n ingewikkelder struktuur het. Net soos Die Kopisten, verbind dit die visuele kunste met liefde. Bulthaupt se belangstelling in musiekteater is in verskeie libretti gedokumenteer.

Wetenskaplike aktiwiteit

Heinrich Bulthaupt het groot erkenning verwerf met sy teaterwerke, maar hy het ook stukke geskryf waarin hy materiaal van ander skrywers bespreek het. Sy hoofwerk is die Hamburg-dramaturgie. Daarin blyk hy 'n sterk teenstander van die opkomende naturalisme te wees. In die eerste bundel ontleed hy die dramas van Lessing, Goethe, Schiller en Kleist; die tweede bundel wy hy uitsluitlik aan Shakespeare, en bespreek daarna in die derde bundel die teaterwerke van Grillparzer, Hebbel, Otto Ludwig, Karl Gutzkow en Heinrich Laube, wat die ontwikkeling van die Duitse drama tot die teenswoordige tyd uiteensit. Die vierde bundel is gewy aan die toneelstukke van Henrik Ibsen, Ernst von Wildenbruch, Hermann Sudermann en Gerhart Hauptmann. Heinrich Bulthaupt was die eerste nie-musikant wat 'n dramaturgie van opera geskryf het.

Dramas

Sy dramaproduksies sluit in Saul (1870); Ein corsisches Trauerspiel (1871); Die Arbeiter (1876), in welke werk 'n kenmerkende moderne onderwerp met bewonderenswaardige vaardigheid behandel word; Gerold Wendel (1884, tweede uitgawe, 1890); Die Kopisten, komedie (1875) en Ahausver (1904).

Librettos

Bulthaupt het die teks vir oratoriums verskaf wat gekomponeer is deur Max Bruch en Georg Vierling. In 1875-1882 skryf hy die libretto vir die opera Das Käthchen von Heilbronn (1885), 'n romantiese opera in 4 bedrywe van Carl Martin Reinthaler

Literêre kritiek

Hy het verwerkings van Shakespeare se dramas (Cymbeline, 1885 en Timon von Athen, 1894) gemaak; en 'n aantal poëtiese werke geskryf (Durch Frost und Gluten, (1892; nuwe uitgawe, 1904), en kritiek, veral Shakespeare und der Naturalismus, asook 'n paar novelles. Die werk waarmee hy 'n spesiale onderskeiding behaal is egter die Dramaturgie der Klassiker (1882 ev.), dikwels herdruk as Dramaturgie der Oper (twee volumes, 1887). H. Kraeger se Litterarische Vorträge aus dem Nachlass ausgewählt und durchgeschen(Oldenburg, 1912) kan in de verband ook geraadpleeg word.

Eerbewyse

• The Bulthauptstrasse in Bremen is in 1905 na Bulthaupt vernoem.