Herennius Senecio
Herennius Senecio (oorlede 93 n.C.) was onder die Stoïsynse opposisie[1] van die keiser Domitianus, onder wie se bewind hy tereggestel is.[2] Hy was van Baetica in Romeinse Spanje afkomstig.[3] Hy was die outeur van 'n lofprysende biografie van die stoïsynse martelaar Helvidius Priscus.
In 93 n.C., het Herennius en Plinius 'n suksesvolle vervolging geloods teen Baebius Massa vir ongerymdhede tydens sy administrasie in Baetica. Baebius se eiendom is gekonfiskeer ten einde die provinsie te vergoed. Baebius se repliek was 'n klag van hoogverraad (maiestas) teen Herennius, en spesifiek 'n klag van impietas. Die klag is egter laat vaar toe Plinius met 'n teensaak gedreig het.
Hierna het Mettius Carus egter vir Herennius suksesvol vervolg. Alhoewel die besonderhede van die saak onduidelik is, het verskeie faktore tot Herennius se kwesbaarheid bygedra. Omdat hy nagelaat het om enige amp te vul na hy quaestor was, kon hy beskuldig word van versaking van sy publieke plig (secessio). Hy is verder deur vriendskap en moontlike bloedverwantskap gekoppel aan die keiser se vyande. In sy biografie van Helvidius, was Herennius aanprysend teenoor 'n onverbiddelike kritikus van Domitianus se vader. Helvidius se weduwee Fannia, die dogter van Thrasea Paetus, het aan Herennius haar oorlede eggenoot se notaboeke (commentarii) gegee; hiervoor is sy ook vervolg deur Carus en gevonnis tot verbanning. Nog 'n lid van hierdie vriendekring wat Domitianus ten prooi geval het was Arulenus Rusticus.[4]
Verwysings
wysig- ↑ Gunnar Haaland, "Josephus and the Philosophers of Rome: Does Contra Apionem Mirror Domitian's Crushing of the 'Stoic Opposition'?" in Josephus and Jewish History in Flavian Rome and Beyond (Brill, 2005), p. 298; B. Walker, The Annals of Tacitus: A Study in the Writing of History (University of Manchester Press, 1952, reprinted 1968), p. 199.
- ↑ Tacitus, Agricola 2.1; Plinius, Epistulae 3.11.3; Michael B. Trapp, Philosophy in the Roman Empire: Ethics, Politics and Society (Ashgate, 2007), p. 228 aanlyn.
- ↑ Haaland, Josephus and the Philosophers of Rome, p. 305.
- ↑ Haaland, Josephus and the Philosophers of Rome, p. 305; Steven H. Rutledge, Imperial Inquisitions: Prosecutors and Informants from Tiberius to Domitian (Routledge, 2001), pp. 130–132.