Insolasie

Insolasie is die sonstraling of verwarming wat die aarde se oppervlak ontvang. Die naam is afgelei van inkomende sonstraling (Latyn: insolare, blootstelling aan die son). Insolasie is dus die totale hoeveelheid sonstraling wat 'n bepaalde gebied oor 'n bepaalde periode van tyd ontvang.

Gemiddelde jaarlikse insolasie. Die boonste kaart dui die insolasie buite die atmosfeer aan, die tweede gee die insolasie op die Aardoppervlak. Die verskil kan deur refleksie en absorpsie verklaar word.

'n Sonstraal skyn op die grond met 'n hoek van 90°, en 'n ander met 'n hoek van 30°. Die energie van die tweede sonstraal word oor twee keer die oppervlakte versprei, wat 'n laer insolasie tot gevolg het.

Die grootste deel van hierdie energie word in hitte omgeskakel. 'n Klein gedeelte word deur plante en sonpanele opgevang om ander vorme van energie te produseer. Insolasie is die grootste wanneer die son direk bo in die hemel is. Die insolasie neem egter af soos die hoek tussen die oppervlak en die son kleiner word. As gevolg hiervan bereik minder sonlig die pole en is dit kouer daar.

Insolasie word met 'n pyranometer gemeet. Die Wêreld Meteorologiese Organisasie beveel aan dat die eenheid MJ/m2 of J/mm2 hiervoor gebruik word. In die industrie van sonpanele en sonkollektors word die eenheid Wh/m2 algemeen gebruik. Wanneer mens die totale insolasie deur die tydsbestek deel, kry jy die bestralingssterkte.