Israeliese Standaardtyd

Israeliese Standaardtyd (IST) (Hebreeus: שעון ישראל Sha'on Yisra'el, letterlik "Clock of Israel") is die standaardtydsone in Israel. Dit is twee uur voor UTC, dus UTC+02:00.

Israel se tydsones: liggeel is standaardtyd, grys dele volg nie IST of IDT nie.

Geskiedenis

Aan die begin van die Britse mandaat is die tydsone van die mandaatgebied (die hedendaagse Israel en Jordanië) op Kaïro se tydsone gestel (dieselfde as Athene), wat twee uur voor Greenwich-gemiddelde tyd is. Die unieke "Israeliese Standaardtyd" het in werking getree met die stigting van die Staat Israel in 1948, wat Israel die gesag gegee het om hul eie tyd te bepaal, spesifiek om dagligtyd te bespaar.

Verskille tussen ander lande

Die verskil van UTC is gedurende die grootste deel van die jaar dieselfde as Oos-Europese Tyd (UTC+02:00). Omdat Israel na die somertyd oorskakel op 'n Vrydag, eerder as op 'n Sondag, soos die meeste ander lande, vind die tydsverandering in die lente twee dae voor of vyf dae na die oorgang na somertyd in Europa plaas. Die oorskakeling op 'n Vrydag is te wyte aan die feit dat die Joodse Sabbat die gewone rusdag van die week is. Voor 2013 het die Israeliese tydsperiode vroeër in die herfs geëindig, en die Israeliese tyd was gedurende hierdie maande tussen 2 en 7 weke identies aan Middel-Europese Somertyd.

Israel deel die UTC+02:00-tydsone met al sy buurlande: Egipte, Jordanië, Libanon en Sirië.

Dagligbesparingstyd

Israel handhaaf dagligbesparingstyd, plaaslik bekend as Israel Summer Time (Hebreeus She'on Kayits, soms in Engels afgekort as IDT).

Sedert Julie 2013 begin IDT op die Vrydag voor die laaste Sondag van Maart, en eindig op die laaste Sondag van Oktober.