Karme-groep

Die Karme-groep is ’n groep onreëlmatige mane van Jupiter waarvan die wentelbane ooreenstem met dié van die maan Karme en wat waarskynlik dieselfde oorsprong het.

Eienskappe

Die voorwerpe in die groep se afstand van Jupiter is in die omgewing van 22,9 en 24,1 gigameter. Hulle het ’n inklinasie van tussen 164,9° en 165,5° en ’n eksentrisiteit van tussen 0,23 en 0,27 (met een uitsondering). Die vernaamste lede van groot tot klein is:^[1]^[2]

Karme
Taigete
Eukelade
S/2003 J 5
Chaldene
Isonoë
Kalike
Erinome
Aitne
Kale
Pasiteë
S/2003 J 9
S/2003 J 10

Die Internasionale Astronomiese Unie (IAU) gee name wat op "e" eindig aan die mane in dié groep.

Oorsprong

Die ooreenkomste tussen dié mane se eienskappe dui daarop dat hulle een voorwerp was wat opgebreek het tydens ’n botsing. Die voorwerp was waarskynlik amper so groot soos Karme, met ’n deursnee van sowat 46 km. Karme bestaan uit sowat 99% van die oorspronklike massa.^[3]

Verdere steun vir dié teorie kom van die eenderse kleur van die mane: almal is ligrooi^[4] en het infrarooi spektra, nes D-tipe asteroïdes.^[5] Dié data stem ooreen met ’n stam-asteroïde uit die Hilda-familie asteroïdes of ’n trojaanasteroïde.

Verwysings

↑ Scott S. Sheppard, David C. Jewitt, Carolyn Porco, "Jupiter's outer satellites and Trojans", Jupiter. The planet, satellites and magnetosphere. Red. Fran Bagenal, Timothy E. Dowling, William B. McKinnon. Cambridge planetary science, Vol. 1, Cambridge, VK: Cambridge University Press, ISBN 0-521-81808-7, 2004, p. 263 – 280 Volle teks (pdf).
↑ David Nesvorný, Cristian Beaugé, Luke Dones, "Collisional Origin of Families of Irregular Satellites", The Astronomical Journal, 127 (2004), pp. 1768–1783 Volle teks.
↑ Sheppard, Scott S. (5 Mei 2003). "An abundant population of small irregular satellites around Jupiter". Nature. 423 (6937): 261–263. doi:10.1038/nature01584. PMID 12748634. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
↑ Grav, Tommy; Holman, Matthew J.; Gladman, Brett J.; Aksnes, Kaare, "Photometric survey of the irregular satellites", Icarus, 166,(2003), pp. 33-45. Preprint
↑ Tommy Grav en Matthew J. Holman, "Near-Infrared Photometry of the Irregular Satellites of Jupiter and Saturn", The Astrophysical Journal, 605, (2004), pp. L141–L144 Preprint

Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia

[SheppardJewittPorco2004-1] Scott S. Sheppard, David C. Jewitt, Carolyn Porco, "Jupiter's outer satellites and Trojans", Jupiter. The planet, satellites and magnetosphere. Red. Fran Bagenal, Timothy E. Dowling, William B. McKinnon. Cambridge planetary science, Vol. 1, Cambridge, VK: Cambridge University Press, ISBN 0-521-81808-7, 2004, p. 263 – 280 Volle teks (pdf).

[Nesvorny2004-2] David Nesvorný, Cristian Beaugé, Luke Dones, "Collisional Origin of Families of Irregular Satellites", The Astronomical Journal, 127 (2004), pp. 1768–1783 Volle teks.

[3] Sheppard, Scott S. (5 Mei 2003). "An abundant population of small irregular satellites around Jupiter". Nature. 423 (6937): 261–263. doi:10.1038/nature01584. PMID 12748634. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)

[Grav2003-4] Grav, Tommy; Holman, Matthew J.; Gladman, Brett J.; Aksnes, Kaare, "Photometric survey of the irregular satellites", Icarus, 166,(2003), pp. 33-45. Preprint

[Grav2004-5] Tommy Grav en Matthew J. Holman, "Near-Infrared Photometry of the Irregular Satellites of Jupiter and Saturn", The Astrophysical Journal, 605, (2004), pp. L141–L144 Preprint

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]