Katedraal van Petrus en Paulus

Die Katedraal van Petrus en Paulus (Russies: Петропа́вловский собо́р; Petropawlofski sobor) is ’n Russies-Ortodokse katedraal in Sint Petersburg, Rusland. Dit is in die Fort van Petrus en Paulus geleë en is die stad se eerste en oudste baken. Dit is tussen 1712 en 1733 op Zajatsji-eiland aan die Newarivier gebou. Beide die fort en die kerk is aanvanklik deur tsaar Pieter die Grote laat bou en deur Domenico Trezzini ontwerp. Die katedraal se kloktoring is die hoogste Ortodokse toring in die wêreld.

Die katedraal

Grafte in die katedraal.

Die engel aan die bopunt van die toring.

Die katedraal is toegewy aan die apostels Petrus, die stad se beskermheilige, en Paulus. Die huidige gebou is die tweede op die terrein; die eerste kerk wat net ná die stad se stigting deur Pieter die Grote laat bou is, is in April 1704 ingewy.

Die huidige gebou, die eerste steenkerk in Sint Petersburg, is deur Trezzini ontwerp en tussen 1712 en 1733 gebou. Die goue toring is 123 meter hoog en het ’n goue engel aan die spits wat ’n kruis vashou. Die engel is een van die belangrikste simbole van die stad.

Die katedraal het ook ’n unieke ikonostase, of beeldewand. Dit is gewoonlik ’n plat muur in Oosters-Ortodokse kerke met drie deure in, waaronder die sentrale Heilige Deur. In die Katedraal van Petrus en Paulus vorm die ikonostase egter ’n soort toring oor die heiligdom, of altaar.

Die katedraal is in 1919 gesluit en in 1924 in ’n museum omskep. Dit is steeds amptelik ’n museum, hoewel kerkdienste in 2000 hervat is. Feitlik al die Russiese tsaars sedert Pieter die Grote is in die katedraal begrawe, ook Nikolaas II en sy gesin wat in Julie 1998 hier herbegrawe is. Die enigste twee tsaars wat nie hier begrawe is nie, is Pieter II en Iwan VI.

Op 28 September 2006 is keiserin Maria Fjodorowna, Nikolaas II se ma, ook in die katedraal herbegrawe om te voldoen aan haar wens om naas haar man, Alexander III, begrawe te word. Sy is op 13 Oktober 1928 in bannelingskap in haar geboorteland, Denemarke, oorlede.

Die katedraal was die stad se katedraalkerk (setel van die biskop) tot met die bou van die Sint Isak-katedraal in 1859. Die huidige katedraalkerk is die Kazan-katedraal aan Nefski-prospekt.

Die kloktoring

Die grootste klokke in die katedraal.

Die kloktoring met sy goue spits is ’n oorheersende gesig in die stad. Dit het ’n klokkespel waarop konserte dikwels gespeel word. Die restoureerders van die engel aan die spits van die toring het in 1997 ’n briefie gekry waarin restoureerders van 1953 verskoning vra vir die werk wat hulle gevoel het afgejaag en slordig was (die Sowjet-leier Nikita Chroesjtsjof wou die engel laat herstel vir die viering van die stad se 250ste bestaanjaar). Daar word beweer die 1997-restoureerders het weer ’n briefie vir die volgende geslagte gelos, maar die inhoud daarvan is nie bekend nie.

Die katedraal se klokkespel is ’n geskenk van die regering van Vlaandere en meer as 350 borge uit verskillende lande. Dit is geskenk namens die koningin van België, die Belgiese Koning Boudewijn-fonds, die regering van die provinsie Vlaandere, die owerhede van verskeie Vlaamse stede en gemeenskappe en gewone burgers uit talle lande.^[1]

Die eerste klokke is in 1720 deur Pieter die Grote laat aanbring, maar in 1756 het die toring in ’n donderstorm afgebrand en die klokke is verwoes. Nuwe klokke is bestel, wat in 1776 geïnstalleer is. Die klokke is egter nie goed ingestem nie en Russiese klokkemakers het dit in die 19de eeu ooringestem. Hulle het egter ook nie veel beter sukses behaal nie. Daarom is 51 nuwe klokke in 2001 in Nederland laat maak.

Die totale gewig van die klokke is 15 160 kg; die grootste een weeg sowat 1 000 kg en die kleinste een 10 kg. Die klokkespel het ’n omvang van vier oktawe en die meeste klassieke en moderne musiek kan dus daarop gespeel word.