Kraakbeen is 'n spesiale vorm van bindweefsel met 'n elastiese karakter as gevolg van eienskappe van die ekstrasellulêre matriks. Kraakbeen kan groot druk weerstaan, maar het weinig trekvastheid, in teenstelling tot beenmateriaal. Kraakbeen word in drie tipes ingedeel: hyaliene kraakbeen, elastiese kraakbeen, en fibreuse kraakbeen.

Kraakbeen onder 'n mikroskoop gesien.

Kraakbeen is te vinde in vele gebiede van die liggaam, met inbegrip van die artikule oppervlak van die skeletsbene, die ribbekas, die oor, die neus, die bronchiale buise en die tussenwerwelskywe. Die meganiese eienskappe is intermediêr tussen been en digte bindweefsel.

In teenstelling tot ander bindweefsels, bevat kraakbeen geen bloedvate nie. Die chondrocyte word deur diffusie gevoed, geholpe deur die pompende aksie wat deur kompressie van die artikulêre kraakbeen of fleksie van die elastiese kraakbeen gegenereer word. In vergelyking tot ander bindweefsels groei en herstel kraakbeen stadiger.