La Celestina
Die Tragikomedie van Calisto en Melibea (Spaans: Tragicomedia de Calisto y Melibea), in Spanje bekend as La Celestina is 'n werk wat heeltemal in dialoog gepubliseer is in 1499. Dit word toegeskryf aan Fernando de Rojas, 'n afstammeling van bekeerde Jode, wat die reg beoefen het en, later in sy lewe, gedien as 'n wethouer van Talavera de la Reina, 'n belangrike kommersiële sentrum naby Toledo.
La Celestina
| |
|---|---|
| |
| Oorspronklike titel | Tragicomedia de Calisto y Melibea |
| Skrywer | Fernando de Rojas |
| Land | Spanje |
| Taal | Spaans |
| Uitgewer | |
| Uitgegee | |
Die boek word beskou as een van die grootste werke van alle Spaanse letterkunde, selfs die enkele onderwerp van 'n Spaanse literêre joernaal, Celestinesca.[1] La Celestina word gewoonlik in die Spaanse letterkunde beskou as die einde van die Middeleeuse tydperk en die begin van die renaissance. Alhoewel dit gewoonlik as 'n roman beskou word, word dit geskryf as 'n aaneenlopende reeks dialoë en kan dit as 'n toneelstuk geneem word, nadat dit as sodanig opgevoer en verfilm is.[2]
Die storie vertel van 'n vrygesel, Calisto, wat die ou procuress en bawd Celestina gebruik om 'n verhouding te begin met Melibea, 'n ongetroude meisie wat deur haar ouers in afsondering gehou word. Alhoewel die twee die retoriek van hoflike liefde gebruik, is seks - nie die huwelik nie - hul doel. Wanneer hy in 'n ongeluk sterf, pleeg sy selfmoord. Die naam Celestina[3] het in Spaans sinoniem geword met "procuress", veral 'n ouer vrou wat gebruik word om 'n onwettige verhouding te bevorder, en is 'n literêre argetipe van hierdie karakter, waarvan die manlike eweknie Pandarus is.
Verwysings
wysig- ↑ Lacarra, María Eugenia. "La parodia de la ficción sentimental en la" Celestina"." Celestinesca 13, no. 1 (1989): 11-29.
- ↑ Snow, Joseph; Jane Schneider; Cecilia Lee (1976). "Un Cuarto de Siglo de Interes en La Celestina, 1949-75: Documento Bibliografico". Hispania. 59: 610–60. JSTOR 340648.
- ↑ celestina in die Diccionario de la Real Academia Española Geargiveer 4 Maart 2016 op Wayback Machine