Leishu
Leishu (Chinees: 類書, "kategorieboeke") is ’n genre verwysingsboeke wat histories in China en omliggende lande saamgestel is. Die term word gewoonlik as "ensiklopedie" vertaal, hoewel dit grootliks verskil van die moderne betekenis van ’n ensiklopedie.[1]
Oorsig
wysigDie leishu bestaan soms uit lang aanhalings uit ander werke,[2] en bevat dikwels kopieë van volledige werke, nie net uittreksels nie.[3] Die werke word geklassifiseer volgens ’n stelselmatige stel kategorieë, wat weer in subkategorieë verdeel word.[2] Leishu kan beskou word as bloemlesings, maar hulle is ensiklopedies in die sin dat hulle die hele omvang van kennis met die tyd van samestelling dek.[2]
Sowat 600 leishu is saamgestel van die vroeë 3de eeu tot met die 18de eeu, waarvan 200 bewaar gebly het.[4] Die grootste een was die Yongle Dadian van 1408 wat 370 miljoen Chinese karakters bevat het.[3] Die grootste een wat ooit gedruk is, is die Gujin Tushu Jicheng, met 100 miljoen karakters op 852 408 bladsye.[5]
Verwysings
wysig- ↑ Lehner 2011, p. 46.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Zurndorfer 2013, p. 505.
- ↑ 3,0 3,1 Wilkinson 2000, p. 604.
- ↑ Wilkinson 2000, p. 603.
- ↑ Wilkinson 2000, p. 605.
Bronne
wysig- Lehner, Georg (2011). China in European Encyclopaedias, 1700–1850. BRILL. ISBN 90-04-20150-5.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Wilkinson, Endymion (2000). Chinese History: A Manual. Harvard University Asia Center. ISBN 978-0-674-00249-4.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Zurndorfer, Harriet T. (2013). "Fifteen hundred years of the Chinese encyclopaedia". Encyclopaedism from Antiquity to the Renaissance. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-47089-7.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp)
Eksterne skakels
wysig
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
