Lys van simfonieë deur Joseph Haydn

Joseph Haydn (1732-1809) het in totaal 106 simfonieë gekomponeer. Van dié simfonieë, beskik 104 oor katalogusnommers wat in 1908 toegeken is deur Eusebius Mandyczewski.^[1] In die daaropvolgende dekades is verskeie foute (veral wat die lae nommers betref) in die kronologie ontdek. Die Mandyczewski nommers was egter reeds so wyd in gebruik dat toe Anthony van Hoboken sy katalogus van Haydn se werke saamgestel het, hy die Mandyczewski nommers geǐnkorporeer het in Katalogus I (Simfonie No. 34 word bv. gelys as Hob. I/34).^[1] In die tydperk is twee bykomende simfonieë ontdek (naamlik Simfonie "A" en Simfonie "B"), wat die totale getal simfonieë op 106 te staan laat kom het.

Die simfonieë

Simfonie No. 1 in D majeur Lukawitz (Lukavická) (gekomponeer teen 1759)
Simfonie No. 2 in C majeur (gekomponeer tussen 1757 en 1761)
Simfonie No. 3 in G majeur (gekomponeer tussen 1760 en 1762)
Simfonie No. 4 in D majeur (gekomponeer tussen 1757 en 1761)
Simfonie No. 5 in A majeur (gekomponeer tussen 1760 en 1762)
Simfonie No. 6 in D majeur, Le matin (1761)
Simfonie No. 7 in C majeur, Le midi (1761)
Simfonie No. 8 in G majeur, Le soir (1761)
Simfonie No. 9 in C majeur (1762)
Simfonie No. 10 in D majeur (gekomponeer tussen 1757 en 1761)
Simfonie No. 11 in E-mol majeur (gekomponeer tussen 1760 en 1762)
Simfonie No. 12 in E majeur (1763)
Simfonie No. 13 in D majeur (1763)
Simfonie No. 14 in A majeur (gekomponeer tussen 1761 en 1763)
Simfonie No. 15 in D majeur (gekomponeer tussen 1760 en 1763)
Simfonie No. 16 in B-mol majeur (gekomponeer tussen 1757 en 1761)
Simfonie No. 17 in F majeur (gekomponeer tussen 1757 en 1763)
Simfonie No. 18 in G majeur (gekomponeer tussen 1757 en 1764)
Simfonie No. 19 in D majeur (gekomponeer tussen 1757 en 1761)
Simfonie No. 20 in C majeur (teen 1762 gekomponeer)
Simfonie No. 21 in A majeur (1764)
Simfonie No. 22 in E-mol majeur, Filosoof (1764)
Simfonie No. 23 in G majeur (1764)
Simfonie No. 24 in D majeur (1764)
Simfonie No. 25 in C majeur (gekomponeer tussen 1761 en 1763)
Simfonie No. 26 in D mineur, Lamentatione (gekomponeer in 1768 of 1769)
Simfonie No. 27 in G majeur, Hermannstädter (waarskynlik gekomponeer voor 1760)
Simfonie No. 28 in A majeur (gekomponeer in 1765)
Simfonie No. 29 in E majeur (gekomponeer in 1765)
Simfonie No. 30 in C majeur, Halleluja (1765)
Simfonie No. 31 in D majeur, Hornsignal (1765)
Simfonie No. 32 in C majeur (gekomponeer tussen 1757 en 1763, waarskynlik 1760/1761)
Simfonie No. 33 in C majeur (1760/1761, of 1763–65)
Simfonie No. 34 in D mineur (1765)
Simfonie No. 35 in B-mol majeur (1767)
Simfonie No. 36 in E-mol majeur (eerste helfte van die 1760's)
Simfonie No. 37 in C majeur (gekomponeer teen 1758)
Simfonie No. 38 in C majeur, Eggo (gekomponeer tussen 1765 en 1769, waarskynlik 1768)
Simfonie No. 39 in G mineur (1767/1768)
Simfonie No. 40 in F majeur (teen 1763 gekomponeer)
Simfonie No. 41 in C majeur (teen 1769 gekomponeer)
Simfonie No. 42 in D majeur (teen 1771 gekomponeer)
Simfonie No. 43 in E-mol majeur, Mercury (teen 1771 gekomponeer)
Simfonie No. 44 in E mineur, Trauer (1772)
Simfonie No. 45 in F# mineur, Vaarwel (1772)
Simfonie No. 46 in B majeur (1772)
Simfonie No. 47 in G majeur, The Palindrome (1772)
Simfonie No. 48 in C majeur, Maria Theresia (1768/1769)
Simfonie No. 49 in F mineur, La passione (1768)
Simfonie No. 50 in C majeur (1773 en 1774)
Simfonie No. 51 in B-mol majeur (1773/1774)
Simfonie No. 52 in C mineur (1771/1772)
Simfonie No. 53 in D majeur, L'impériale (1778/1779)
Simfonie No. 54 in G majeur (1774)
Simfonie No. 55 in E-mol majeur, Die Skoolhoof (teen 1774 gekomponeer)
Simfonie No. 56 in C majeur (teen 1774 gekomponeer)
Simfonie No. 57 in D majeur (1774)
Simfonie No. 58 in F majeur (gekomponeer tussen 1767 en 1774)
Simfonie No. 59 in A majeur, Feuer (gekomponeer teen 1769)
Simfonie No. 60 in C majeur, Il distratto (waarskynlik gekomponeer teen 1774)
Simfonie No. 61 in D majeur (1776)
Simfonie No. 62 in D majeur (1780/1781)
Simfonie No. 63 in C majeur, La Roxelane (gekomponeer tussen 1779 en 1781)
Simfonie No. 64 in A majeur, Tempora mutantur (gekomponeer tussen 1773 en 1775)
Simfonie No. 65 in A majeur (teen 1778 gekomponeer)
Simfonie No. 66 in B-mol majeur (1775–1776?)
Simfonie No. 67 in F majeur (teen 1779 gekomponeer)
Simfonie No. 68 in B-mol majeur (teen 1779 gekomponeer)
Simfonie No. 69 in C majeur, Laudon (teen 1779 gekomponeer)
Simfonie No. 70 in D majeur (teen 1779 gekomponeer)
Simfonie No. 71 in B-mol majeur (teen 1780 gekomponeer)
Simfonie No. 72 in D majeur (gekomponeer tussen 1763 en 1765)
Simfonie No. 73 in D majeur, La chasse (1782)
Simfonie No. 74 in E-mol majeur (1780/1781)
Simfonie No. 75 in D majeur (gekomponeer tussen 1779 en 1781)
Simfonie No. 76 in E-mol majeur (1782)
Simfonie No. 77 in B-mol majeur (1782)
Simfonie No. 78 in C mineur (1782)
Simfonie No. 79 in F majeur (1784)
Simfonie No. 80 in D mineur (1784)
Simfonie No. 81 in G majeur (1784)
"Die Paryse simfonieë":
- Simfonie No. 82 in C majeur, Die Beer (1786)
- Simfonie No. 83 in G mineur, Die Hen (1785)
- Simfonie No. 84 in E-mol majeur, In nomine Domini (1786)
- Simfonie No. 85 in B-mol majeur, La Reine (1785/1786)
- Simfonie No. 86 in D majeur (1786)
- Simfonie No. 87 in A majeur (1786)
Simfonie No. 88 in G majeur (1787)
Simfonie No. 89 in F majeur (1787)
Simfonie No. 90 in C majeur (1788)
Simfonie No. 91 in E-mol majeur (1788)
Simfonie No. 92 in G majeur, Oxford (1789)
"Die Londense simfonieë":
- Simfonie No. 93 in D majeur (1791)
- Simfonie No. 94 in G majeur, Die Verrassing (1791)
- Simfonie No. 95 in C mineur (1791)
- Simfonie No. 96 in D majeur, Die Wonderwerk (1791)
- Simfonie No. 97 in C majeur (1792)
- Simfonie No. 98 in B-mol majeur (1792)
- Simfonie No. 99 in E-mol majeur (1793)
- Simfonie No. 100 in G majeur, Militêre (1793/1794)
- Simfonie No. 101 in D majeur, Die Klok (1793/1794)
- Simfonie No. 102 in B-mol majeur (1794)
- Simfonie No. 103 in E-mol majeur, Drumroll (1795)
- Simfonie No. 104 in D majeur, Londen (1795)

Hoboken sluit vier verdere werke in sy "Simfonie" kategorie (Hob. I) in:

Hob. I/105 in B-mol majeur, beter bekend as die Sinfonia Concertante vir viool, tjello, hobo en fagot (1792)
Hob. I/106 in D majeur, waarvan slegs een deel oorleef het (1769?); somtyds gebruik as die ouverture tot Le pescatrici
Hob. I/107 in B-mol majeur, bekend as die Simfonie A (gekomponeer tussen 1757 en 1760)
Hob. I/108 in B-mol majeur, bekend as die Simfonie B (gekomponeer tussen 1757 en 1760)

Ten spyte van bogenoemde word die getal simfonieë deur Haydn gewoonlik aangegee as 106.^[2]

Uitgebreide en volledige opnames

Verskeie dirigente het 'n aantal opnames van Haydn se simfonieë (nie volledig nie) op langspeelplate opgeneem, insluitend drie, Hermann Scherchen, Max Goberman, en Derek Solomons, wie se pogings in die geheel of gedeeltelik op CD heruitgegee is. In die sestigerjare het Leslie Jones sowat vyftig van Haydn se simfonieë saam met The Little Orchestra of London gedirigeer. Hoewel Jones nie periode-instrumente gebruik het nie, was hy dalk een van die eerste dirigente wat van kleinskaalse orkeste gebruik gemaak het.^[3] Vier dirigente het die volledige simfonieë van Joseph Haydn opgeneem.

Ernst Märzendorfer het 'n volledige stel opgeneem, maar dit was destyds nie baie bekend nie as gevolg van beperkte verspreiding slegs in die VSA.^[4]
Die eerste wat 'n volledige opname gemaak het wat wyd beskikbaar was, is die Hongaars-Amerikaanse dirigent Antal Doráti, saam met die Philharmonia Hungarica, wat eerste op langspeelplate en daarna op CD uitgereik is.
Die Hongaarse dirigent Ádám Fischer het 'n volledige CD-siklus in die laat 1990's saam met die Oostenryks-Hongaarse Haydn-orkes opgeneem.
In 2009 het die Amerikaanse dirigent Dennis Russell Davies 'n siklus saam met die Stuttgart Kamerorkes voltooi.^[5]

Christopher Hogwood sou 'n volledige siklus van die Haydn-simfonieë saam met die Academy of Ancient Music (AAM) vir Decca Records se Éditions de l'Oiseau-Lyre handelsmerk opneem in 'n totaal van 15 volumes, wat elk 3 CD's sou bevat. Tussen 1990 en 2000 is altesaam 10 van hierdie volumes kommersieel op CD vrygestel; hierdie volumes bevat nommers 1–75, plus die twee vroeë simfonieë genommer 107 en 108, en word in 'n teoreties-chronologiese volgorde eerder as numeriese volgorde aangebied. Die programboekies wat in elk van hierdie 10 volumes vervat is, is in ooreenstemming met die volledige inhoud van die 15 volumes. Voor die aanvang van hierdie projek het Hogwood en die AAM vier van Haydn se latere simfonieë (94, 96, 100 en 104) vir L'Oiseau Lyre opgeneem, wat op langspeelplate en later op CD vrygestel is. Die laaste vyf van die reeks van 15 volumes is nooit vrygestel nie, alhoewel ten minste nommers 76 en 77 opgeneem is, wat 'n beperkte vrystelling op CD via BBC Music Magazine gehad het.

In 1990 is daar 'n verdere poging gemaak om die volledige Haydn-siklus op periode-instrumente op te neem, met die Hanover Band wat vanaf die klawerbord gelei is deur Roy Goodman vir Hyperion Records. Ongelukkig het die nodige fondse vir die projek in 1994 opgedroog, nadat 57 simfonieë reeds op 17 CD's vrygestel is.

Daar is twee aktiewe pogings om die volledige siklus op te teken. Thomas Fey het (vanaf vroeg 2015) reeds daarin geslaag om die helfte (57 plus die Sinfonia Concertante; in 22 volumes tot dusver) van al die simfonieë op te neem saam met onderskeidelik die Heidelberger Sinfoniker en die Schlierbacher Kamerorchester (slegs een volume) vir Hänssler. Die eerste volumes is in 2000 vrygestel. In 2014 het Giovanni Antonini 'n siklus vir Alpha Records begin saam met Il Giardino Armonico (Vols. 1–4) en die Kammerorchester Basel ( Vols. 5 & 6, tot op hede), met die doel om al Haydn se simfonieë teen 2032 (die 300ste herdenking van die komponis se geboorte) op te voer en op te neem.^[6]

Dirigent Michael Fendre het 'n webwerf ontwikkel wat skakels bevat na al die opgeneemde simfonieë onder leiding van Antal Dorati, Adam Fischer en Christopher Hogwood.^[7] Die webwerf bevat ook feite, ontledings en 'n partituur van elke simfonie.

Verwysings

↑ ^1,0 ^1,1 Ethan Haimo, "Haydn's symphonic forms: essays in compositional logic", Oxford University Press, 1995, ISBN 0-19-816392-4, ISBN 978-0-19-816392-3.
↑ Oxford Composer Companions: Haydn, red. David Wyn Jones, Oxford University Press, 2002, p. 381. ISBN 0-19-866216-5.
↑ -orchestra-of-london Alan M. Watkins^{[dooie skakel]}
↑ Caryl Clark (24 November 2005). The Cambridge Metgesel van Haydn. Cambridge University Press. p. 252. ISBN 978-0-521-83347-9.
↑ http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/music/cd_reviews/article6949003 .ece
↑ "Haydn 2032 – The new project of Giovanni Antonini & Alpha". Outhere Music. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Junie 2021. Besoek op 11 Mei 2022.
↑ https://www.haydn107.com/

Verdere leesmateriaal

H. C. Robbins Landon, The Symphonies of Joseph Haydn (Universal Edition and Rockliff, 1955)

Eksterne skakels

[haimo-1] 1,0 ^1,1 Ethan Haimo, "Haydn's symphonic forms: essays in compositional logic", Oxford University Press, 1995, ISBN 0-19-816392-4, ISBN 978-0-19-816392-3.

[oxford-jones-2] Oxford Composer Companions: Haydn, red. David Wyn Jones, Oxford University Press, 2002, p. 381. ISBN 0-19-866216-5.

[3] -orchestra-of-london Alan M. Watkins^{[dooie skakel]}

[Clark2005-4] Caryl Clark (24 November 2005). The Cambridge Metgesel van Haydn. Cambridge University Press. p. 252. ISBN 978-0-521-83347-9.

[5] ttp://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/music/cd_reviews/article6949003 .ece

[6] "Haydn 2032 – The new project of Giovanni Antonini & Alpha". Outhere Music. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Junie 2021. Besoek op 11 Mei 2022.

[7] ttps://www.haydn107.com/

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]