Masjienpistool

Moet nie verwar word met semi-outomatiese pistool nie.

Sowjetunie Stetsjkin APS en kneldemper APB masjienpistole, in gebruik geneem in 1951.

‘n Masjienpistool is 'n outomatiese selflaaipistool wat ten volle outomaties kan vuur. Die term kan ook gebruik word om 'n kolflose handwapenstyl submasjiengeweer te beskryf. Die term is 'n leenvertaling van Maschinenpistole, die Duitse woord vir submasjiengewere. Masjienpistole is tydens die Eerste Wêreldoorlog ontwikkel en oorspronklik uitgereik aan Duitse artillerie-spanne wat 'n selfverdedigingswapen nodig gehad het wat ligter as 'n geweer is, maar kragtiger as 'n standaard semi-outomatiese pistool. Hierdie konsep sou uiteindelik lei tot die ontwikkeling van die persoonlike verdedigingswapen of PVW. Vandag word masjienpistole as spesialedoelwapens met beperkte bruikbaarheid beskou, met hul oorspronklike nis wat gevul is met óf die PVW, karabyne, óf bloot meer moderne semi-outomatiese sywapens. Wat bydra tot hul reeds-beperkte gebruik, is dat sonder 'n kolf en opleiding, masjienpistole moeilik is om te beheer vir almal behalwe die beste skuts.

Die Oostenrykers het die wêreld se eerste masjienpistool, die Steyr Repetierpistole M1912/P16, tydens die Eerste Wêreldoorlog bekend gestel. Die Duitsers het ook met masjienpistole geëksperimenteer, deur verskeie soorte semi-outomatiese pistole na voloutomatiese pistole om te skakel, wat gelei het tot die ontwikkeling van die eerste praktiese submasjiengewere. Tydens die Tweede Wêreldoorlog is die ontwikkeling van masjienpistool wyd verontagsaam ten gunste van massaproduksie van submasjiengewere. Na die oorlog was masjienpistoolontwikkeling beperk en slegs 'n handjievol vervaardigers sou nuwe ontwerpe ontwikkel, met wisselende mate van sukses.

Geskiedenis

Steyr "Repetierpistole M1912/P16", een van die wêreld se eerste masjienpistole.

In 1896 is 'n geselekteerde vuur pistool deur die Britse uitvinder Hugh Gabbett-Fairfax gepatenteer.

Eerste Wêreldoorlog

Tydens die Eerste Wêreldoorlog is 'n masjienpistoolweergawe van die Steyr M1912 genaamd die Repetierpistole M1912/P16 vervaardig. Dit het 'n 16-ronde vaste magasyn gebruik wat gelaai is deur 8 ronde klips, 'n afneembare kolf en 'n taamlik groot blootgestelde semi-outomatiese/voloutomatiese kieserskakelaar aan die regterkant van die raam bokant die sneller (af = semi en op = vol). Dit het die 9×23 mm Steyr-patroon afgevuur, met 'n voloutomatiese vuurtempo van ongeveer 800 tot 1 000 rondtes per minuut (RPM). Dit het ongeveer 2,6 pond geweeg. Dit is in 1916 bekendgestel en word beskou as een van die wêreld se eerste voloutomatiese-vermoënde pistole. Slegs 960 M1912/P16 is gemaak.

'n Outomatiese weergawe van die Frommer Stop-pistool is ook getoets, insluitend 'n variant bekend as die Doppelpistole waar twee wapens saamgevoeg en onderstebo op 'n driepoot gemonteer is.

In 1916 het Heinrich Senn van Bern 'n modifikasie van die Switserse Luger-pistool ontwerp om in enkelskote of in voloutomaties te skiet. Omstreeks dieselfde tyd het Georg Luger 'n soortgelyke Luger-masjienpistool gedemonstreer wat die Duitse leër geïnspireer het om masjiengewere te ontwikkel.

1920s–1930s

Mauser Schnellfeuer masjienpistool.

Die Mauser C96 is in 1896 bekendgestel, dit was een van die eerste kommersieel suksesvolle en praktiese semi-outomatiese pistole. Tydens die Eerste Wêreldoorlog het die Duitsers met masjienpistole geëksperimenteer deur beide 7,63 mm Mauser en 9 mm Parabellum semi-outomatiese C96 pistole na voloutomaties om te skakel. In die laat 1920's het Spaanse geweermakers op hierdie idee uitgebrei deur uitgesoekte vuurkopieë van die C96 met 20-ronde afneembare magasyn bekend te stel. In die vroeë 1930's het Mauser-ingenieurs uiteindelik die voorbeeld gevolg en die Model 1932- of Model 712 Schnellfeuer-variant bekendgestel, wat ook 20 ronde afneembare magasyne en 'n uitgesoekte vuurmeganisme ingesluit het wat voorsiening maak vir ten volle outomatiese vuur teen 'n tempo van 1 000 RPM.

Tweede Wereldoorlog

Tydens die Tweede Wêreldoorlog is die ontwikkeling van masjienpistool min of meer geïgnoreer aangesien die groot moondhede gefokus was op massa-vervaardiging van submasjiengewere. Mauser Model 1932 of Model 712 Schnellfeuer-variant is hoofsaaklik deur Waffen-SS-personeel gebruik.

1950s–1960s

Stetsjkin masjienpistool

Die 9×18mm Makarov Stetsjkin masjienpistool (APS) is 'n Russiese geselekteerde vuurmasjienpistool wat in 1951 in die Russiese weermag ingebring is. Soos die ander gewone Russiese weermagpistool van hierdie era, die Makarov, gebruik die Stetsjkin 'n eenvoudige ongeslote terugblaasmeganisme en die dubbelaksie-sneller. Wat die Stetsjkin APS 'n masjienpistool maak, is dat dit 'n outomatiese vuurmodus het, wat met die veiligheidshefboom gekies word. In sarsie of outomatiese vuur, moet die pistool toegerus wees met die hout skouer kolf; anders word die wapen vinnig onbeheerbaar. Die Stetsjkin was bedoel as 'n sywapen vir artilleriesoldate en tenkspanne, maar in die praktyk het dit uiteindelik 'n sterk aanhang in die geledere van politieke en kriminele polisiemagte verdien. Baie KGB- en GRU-agente het die Stetsjkin bevoordeel vir sy vuurkrag en 20-ronde magasyn.

Tsjeggo-Slowaakse Škorpion vz. 61.

Die Škorpion vz. 61 is 'n Tsjeggo-Slowaakse 7.65 mm of .32 ACP-masjienpistool wat in 1959 ontwikkel is en van 1961 tot 1979 vervaardig is. Alhoewel dit ontwikkel is vir gebruik met sekuriteit en spesiale magte, is die wapen ook in diens van die Tsjeggo-Slowaakse Weermag aanvaar, as 'n persoonlike sywapen vir laer geordende weermagpersoneel, voertuigbestuurders, pantservoertuigpersoneel en spesiale magte. Die Skorpion se laer-aangedrewe .32 ACP-patroon, tesame met 'n vuurtempo-beperkingstoestel wat in die greep gehuisves word (wat 'n redelike tempo van 850 RPM met 'n relatief ligte skuifstuk toelaat), maak dit ook makliker om in voloutomaties te beheer as die meer algemene 9 mm Parabellum-ontwerpe. Tans is die wapen in gebruik met die gewapende magte van verskeie lande as 'n sywapen. Die Škorpion is ook in Joego-Slawië met 'n lisensie gebou, met die naam M84.

Die Beretta M1951R was gebaseer op die 9 mm Parabellum Beretta M1951-pistool en vervaardig gedurende die 1960's in reaksie op 'n versoek wat deur die Italiaanse spesiale magte gemaak is. Die primêre verskil tussen die M951R en die oorspronklike M1951 lê in die vuurkieshefboom wat aan die regterkant van die wapen se raam gemonteer is, wat óf semi-outomatiese óf deurlopende vuur moontlik maak – onderskeidelik gemerk "SEM" en "AUT". Boonop het die wapen 'n swaarder gly, 'n opvoubare houtvoorwaartse greep, 'n verlengde loop en 'n verlengde magasyn, wat die kapasiteit tot 10 rondtes verhoog.

1970s–1980s

MAC-11, 'n kompakte weergawe van die MAC-10.

Die MAC-10 en MAC-11 was 1970's terugslag-ontwerpte wapens met die magasyn gedra in die pistoolgreep en 'n kiesvuurskakelaar. Die .45 ACP MAC-10 het 'n vuurtempo van 1 145 RPM gehad, en die 9×19mm weergawe 1 090 RPM. Die MAC-11 kon 1 200 RPM afvuur met sy ligter .380 ACP-patrone. Hierdie vuurwapens is ontwerp deur Gordon Ingram en Military Armament Corporation in die VSA. Die wapens is gebruik in spesiale operasies en geheime toepassings in Viëtnam en deur Brasiliaanse anti-terreur-eenhede, die meeste mense het dit met 'n knaldemper toegerus met sy skroefdraadloop. Terwyl sommige bronne die MAC-10 en MAC-11 masjienpistole noem,word daar ook na die wapens verwys as kompakte submasjiengewere.

Bronne

• Mullin, Timothy J. The Fighting Submachine Gun, Machine Pistol, and Shotgun. Boulder: Paladin Press, 1999.
• Gotz, Hans Dieter. German Military Rifles and Machine Pistols, 1871–1945, Schiffer Publishing, Ltd. West Chester, Pennsylvania, 1990.
• Henrotin, Gerard Full-auto Conversion for Browning Pistols, HLebooks.com (downloadable ebook), 2003.