Maurice Béjart

Maurice Béjart is die skuilnaam waaronder die Fransman Maurice Jean Berger (1 Januarie 1927 – 22 November 2007) as danser en choreograaf gewerk het. Sy styl bestaan uit 'n kombinasie van klassieke ballettegniek, moderne jazz, akrobatiek en Oosterse motiewe. Hy het 'n belangrike bydrae gelewer tot die ontwikkeling van totale teater, waarin dans, musiek, sang, mimiek en die gesproke woord in groot mate saamgaan. Hy het sowat sewentig ballette geskep.

Maurice Béjart
Maurice Béjart in 1988
Gebore	Maurice-Jean Berger (1927-01-01)1 Januarie 1927 Marseille, Frankryk
Sterf	22 November 2007 (op 80) Lausanne, Switserland
Nasionaliteit	Frankryk
Beroep	Danser, choreograaf
Ouer(s)	Gaston Berger (vader)

Lewe

Maurice Jean Berger is op 1 Januarie 1927 in Marseille gebore. Nadat hy sy balletopleiding aan die balletskool van die Opera van Marseille ontvang het, het hy tot 1945 by dié balletgeselskap gedans. Daarna het hy in Parys onder Léo Staats en Ljoebov Egorova gestudeer. Die balletpedagoog madame Rosanne het 'n groot invloed op hom uitgeoefen. Van 1947 tot 1949 was Béjart aan Roland Petit se balletgeselskap verbonde; van 1949 tot 1950 was hy hoofdanser van die International Ballet in Londen, en van 1951 tot 1952 gaskunstenaar by die Koninklike Sweedse Balletgeselskap. In 1954 het Béjart saam met die resensent Jean Laurent die Ballets de I'Etoile gestig, en dit in 1957 tot Ballet Théâtre de Paris herdoop. Vir hierdie geselskap het hy ook sy eerste bekende werk, Symphonie pour un homme seul (1955), geskep. Ná die geweldige sukses van sy ballet Le sacre du printemps in 1959 in Brussel, is hy in dieselfde jaar daar aangestel as direkteur van die balletgeselskap verbonde aan die Koninklike Muntskouburg, wat sedertdien die Ballet du XXme Siécle heet.

Werke

By die Ballet du XXme Siécle het Béjart se balletloopbaan sy toppunt bereik, en die geselskap se repertoire bestaan hoofsaaklik uit sy werke. Die bekendste hiervan is Boléro, 1960 (Ravel), Les noces, 1962 (Strawinski), IXme symphonie, 1964 (Beethoven), Romeo et Julliette, 1966 (Berlioz), Messe pour le temps present, 1967 (Henry), Bhakti, 1968 (Hindoemusiek), Nomos alpha, 1969 (Xenakis), Le chant du compagnon errant, 1971 (Mahier), en Nizjinski clown de Dieu, 1971 (Henry, Tsjaikofski). Die Grand Prix National de la Musique, 'n Belgiese onderskeiding, is in 1970 aan Béjart toegeken.

Bronnelys

• Wêreldspektrum, Vol. 3, 10-11, ISBN 0 908409 44 3

Eksterne skakels

• (en) "Maurice Béjart". Encyclopædia Britannica. Besoek op 17 September 2019.
• (en) Maurice Béjart by Find a Grave
• (en) Maurice Béjart in die Internet-rolprentdatabasis