Mercedes-Benz OM617-enjin

Die OM617-enjinfamilie is 'n inlynvyfsilinder dieselenjin van Mercedes-Benz wat van 1974 tot 1991 vervaardig is. Dit is 'n direkte ontwikkeling vanaf die inlynviersilinder OM616. Die OM617 word beskou as een van die betroubaarste enjins wat ooit vervaardig is met enjins wat dikwels meer as 1 000 000 km sonder om herbou te word en is een van die belangrikste redes vir Mercedes se gewildheid in Noord-Amerika in die 1980's. Dit was 'n kragtige en betroubare enjin in vergelyking met ander dieselmotors van die tyd. Dit is ook 'n baie gewilde keuse vir die gebruik van alternatiewe brandstowwe, hoofsaaklik plantaardige olie of biodiesel.

 Mercedes-Benz OM617-enjin

Oorsig
Vervaardiger	Daimler-Benz
Produksietyd	1974-1991
Konfigurasie	Inlynvyfsilinder
Afmetings
Inhoudsmaat	3,0 L (2 998 cc) 3,0 L (3 005 cc)
Boorwydte	90,9 mm (3,58 in) 91 mm (3,58 in)
Slaglengte	92,4 mm (3,64 in)
Drukverhouding	21.0:1
Blok	Gietyster
Kopstuk	Gietyster
Stelsels
Klepwerking	Kettinggedrewe SOHC 10-klep
Brandstoftipe	Diesel
Turboaanjaer	Slegs op OM 617.950
Brandstofstelsel	Indirekte inspuiting
Smeerstelsel	Druksirkulasie
Verkoelingstelsel	Waterverkoel
Bestuurstelsel	Bosch M of MW pomp
Enjinlewering
Kraglewering	59–169 kW (79–227 hp)
Wringkrag	168-250 Nm
Plek in geskiedenis
Opvolger	OM602

OM617 natuurlike lugvloei

In wese 'n OM616 met 'n ekstra silinder, het dit in 1974 met die W115 (240 3.0d) onderstel begin. Boor en slag was 91x92.4 mm. Dit was oorspronklik 59 kW (79 hp). Daar is gebruik gemaak van Bosch MW- inspuitpompe met vlieggewigreguleerders en vakuumafsnyding. Vorige enjins het pneumatiese regeerders en 'n "gorillaknop" gebruik om die enjin aan te skakel en af te skakel. Die Noord-Amerikaanse enjins het pompe met ADA-toerusting wat brandstofvloei op hoë hoogtes beperk het om rook in die minder digte lug te voorkom. Nuwe enjinblokke na die .910 het agtergemonteerde oliefilterhuise, met 'n gekombineerde volvloei- en verbyvloeifilterelement. In Augustus 1978 is die voorverbrandingskamer opgedateer om soortgelyk te wees aan die nuwe OM617A-ontwerp vir meer werweling en doeltreffender verbranding. Die enjinkapasiteit is verlaag tot 2998 cc om belastingwetgewing vir enjinverplasing in Europa te bevredig deur die boor te verander na 90.9 mm. In September 1979 is 'n nuwe nokas met groter klephyser ingevoer, sodat lug en uitlaatgasse minder weerstand het. Die kraglewering het tot 65 kW gestyg, en wringkrag het op 172 Nm @ 2400  opm gebly. In November 1980 is die MW-styl inspuitpomp vervang deur die M-tipe vir nie-Noord-Amerikaanse enjins. Enjins was tot en met 1980 met serie-bedrade lusvormige gloeiproppe toegerus, maar is toe vervang deur die veel betroubaarder potloodproppe (dit is reeds sedert 1978 in die OM617A gebruik). Voertuie wat in die Noord-Amerikaanse mark verkoop is, het toerusting vir uitlaatgashersirkulasie gehad.

Enigste turbo-aangejaagde weergawe

In 1978 is die OM617.950 gekoppel aan die Mercedes-Benz W116 om die eksklusiewe Noord-Amerikaanse mark 300SD, die wêreld se eerste produksie-turbodieselsedan, te produseer. Hierdie enjins is voor die instelling van nuwe, strenger uitlaatwetgewing vrygestel, dus was hul nie met EGR toegerus nie. Die krag was oorspronklik 82 kW (110 hp) @ 4200 opm, wringkrag 228 Nm @ 2400   opm. Van Oktober 1979 was dit 89 kW (119 hp) @ 4350 opm, wringkrag 230 newton metres (170 lb⋅ft) @ 2400 opm.