Natuurbewaring

Natuurbewaring behels veral die pogings om niks wat in die natuur bestaan, verlore te laat gaan nie - veral nie vanweë die aktiwiteite van die mens nie. Só 'n poging omvat alle natuurlike hulpbronne in die litosfeer, hidrosfeer en atmosfeer en alle lewende organismes wat daartoe meehelp om die balans te bewaar. Verstandige, korrekte en oordeelkundige bewarings- en benuttingsmetodes is dus van die allergrootste belang in natuurbewaring.

NASA-foto van ontbossing in Bolivië, Suid-Amerika.

Die hoofdoel van natuurbewaring is dan ook om voorsiening te maak vir die sorgvuldige bewaring en die oordeelkundige benutting van fauna, flora en natuurlike hulpbronne tot voordeel van huidige en toekomstige geslagte. Baie provinsiale, streeks- en munisipale organisasies dra ook ruim tot die bewaring van natuurerfenis by. Vandag is daar egter min ongeskonde omgewings wat oorbly - oral is die mens se stempel van vernietiging duidelik afgedruk.

Menslike oorbevolking en alles wat daarmee gepaard gaan, is waarskynlik die grootste bedreiging vir sinvolle natuurbewaring. Die wêreldbevolking van oor die 7 miljard mense bring baie ernstige probleme mee. Teen die tempo waarteen die bevolking groei, sal daar teen 2400 net ongeveer een vierkante meter grond per persoon beskikbaar wees. Terselfdertyd is dit noodsaaklik om te onthou dat natuurlike hulpbronne nie onuitputbaar is nie.

In sy boek Ekologie - beginsels en toepassings stel professor Ryke dit só: "In die wêreld van vandag hou die mens se groot probleme dus verband met die drie B's: besoedeling, bevolkingsgroei en behoeftigheid." Die basiese doelstelling van elkeen behoort dus altyd te wees om alle hulpbronne só te bewaar en te benut dat daar steeds 'n voldoende voorraadvloei sal wees vir latere generasies.

Bewaring van natuurlike hulpbronne

Die natuur self bied die antwoord hier. Siklisering van voedingstowwe kan in 'n groot mate die totale uitputting van hulpbronne voorkom. Die belangrikheid van die waterkringloop, suurstofkringloop, stikstofkringloop, koolstofkringloop, en talle ander kringlope in die natuur kan nooit oorbeklemtoon word nie. Ook die herbenutting van talle stowwe is belangrik vir die mens se voortbestaan. Water, yster, papier, glas, aluminium, olie, koper, tin, lood, om maar 'n paar te noem, kan almal herbenut word. Met doeltreffende herbenutting, sorgvuldige bewaring en beperkte gebruik sal die beskikbare bronne hopelik langer aan die groeiende behoeftes van die mens kan voorsien.

Wildbewaring

Daar is 'n toenemende belangstelling by die algemene publiek in wildbewaring.

Vereistes vir doeltreffende wildbewaring

• Die voorsiening van geskikte habitat, dit wil sê 'n beskermde omgewing met voldoende natuurlike voedsel vir die aangewese diere, genoeg natuurlike waterbronne (of watervoorsiening) en goeie skuiling waar die diere kan broei en skuil.
• Besoedelingsbeheer, veral ten opsigte van waterbronne en ook riviere en strome wat bronne in die bewaringsgebied voed. Bottels en blikke wat wild kan beseer, mag nie rondgestrooi word nie.
• Doeltreffende beheer van bos- en veldbrande in die bewaringsgebied. Beheerde brande is van tyd tot tyd nodig om beter weiding te verseker en bosindringing te beheer.
• Beheerde uitdunning van bevolkings wat berus op navorsing. Hierdeur word voorkom dat die drakrag van die beskikbare weidingsgebied oorskry word. Wildsensusopnames hou ten nouste hiermee verband. Die handhawings van die korrekte bevolkingsdigtheid asook die beste moontlike balans tussen vervaardigers (herbivoor) en verbruikers (predatoor), verg ingewikkelde, langdurige wetenskaplike navorsing.
• Spesiale wildteelplase waar skaars wild in gunstige omstandighede geteel kan word ten einde bedreigde spesies teen uitwissing te vrywaar.
• Beheerprogramme om siektedraende organismes te beheer, byvoorbeeld die tsetsevlieg

Bronne

• "Senior biologie"; Du Toit, Van Rensburg, Du Toit, Botha, Van der Merwe, Volschenk, Van der Westhuyzen, De Kock, Niebuhr. Nasionale Opvoedkundige Uitgewery Beperk, 1989.