Oemajjad
Hierdie artikel behoort versmelt te word met Omajjadiese Kalifaat.
Maak seker om die inhoud te skuif na die bladsy wat reeds aan Wikidata gekoppel is!
Indien altwee gekoppel is, sien hier.
Die Oemajjad-kalifaat (661–750 CE; VK: /ʊˈmaɪjæd,
Die Oemajjad het voortgegaan met die Moslem verowerings, en het Transoksiana, Sindh, die Maghreb en die Iberiese-skiereiland (Al-Andalus) geïnkorporeer in die moslem wêreld. Op sy grootste het die Oemajjad Kalifaat 11,100,000 km2 (4,300,000 vierkante myl) gedek, wat sowat 33 miljoen mense ingesluit het, [7] wat dit in terme van beide totale area en bevolking een van die grootste ryke in die geskiedenis gemaak het. Die dinastie was uiteindelik in 1750 omvergewerp deur 'n rebellie wat gelei is deur die Abbasied-dinastie. Oorlewendes van die dinastie het hulself in Cordoba in die vorm van 'n Emiraat gevestig en toe 'n Kalifaat, wat tot 1031 sou bly voortbestaan.
Die Oemajjad Kaliefs was as te sekulêr deur sommige van hul moslem onderdane beskou.[8] Christene, wat steeds 'n meerderheid van die Kalifaat se bevolking uitgemaak het, asook Jode, was toegelaat om hul godsdienste te beoefen maar moes 'n hoof-belasting (die jizya) betaal waarvan moslems vrygeskeld was.[9] Daar was egter die Moslem-eksklusiewe zakat belasting, wat eksplisiet geoormerk was vir verskeie Islamitiese sosiale welsynsprogramme.[9][10]
Mu'awija se vrou, Maysun bint Bahdal, (Yazid I se moeder) was ook 'n Christen. Verhoudinge tussen die Kalifaat se Moslem en Christen onderdane was in hierdie tydperk stabiel. Die Oemajjads was betrokke in gereelde gevegte met die Christelike Bisantyne sonder om hulself in Sirië te wil verdedig , wat grotendeels Christelik gebly het soos baie ander dele van die ryk. [9] Prominente poste was deur Christene gehou, en sommige het behoort aan families wat selfs in Bisantynse regerings gedien het. Die indiensneming van Christene was deel van 'n breër strategie van godsdienstige verdraagsaamheid en akkommodasie wat noodsaaklik gemaak was deur die teenwoordigheid van groot Christelike bevolkings in die verowerde provinsies, soos bv. in Sirië. Hierdie beleid het aan Mu'awija se gewildheid 'n hupstoot gegee en het Sirië as sy magsbasis versterk.[11][12]
Notas
wysigHierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
Verwysings
wysig- ↑ "Umayyad". Collins English Dictionary. HarperCollins. Besoek op 12 Mei 2019.
- ↑ Sjabloon:Cite American Heritage Dictionary
- ↑ "Umayyad" Geargiveer 12 Mei 2019 op Wayback Machine (US) and Sjabloon:Cite Oxford Dictionaries
- ↑ Sjabloon:Cite Merriam-Webster
- ↑ "Umayyad dynasty". Britannica (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Mei 2020. Besoek op 19 Mei 2016.
- ↑ Bukhari, Sahih. "Sahih Bukhari: Read, Study, Search Online" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 November 2019. Besoek op 17 Augustus 2021.
- ↑ Blankinship, Khalid Yahya (1994), The End of the Jihad State, the Reign of Hisham Ibn 'Abd-al Malik and the collapse of the Umayyads, State University of New York Press, p. 37, ISBN 978-0-7914-1827-7
- ↑ "Umayyad dynasty | Islamic history". Encyclopedia Britannica (in Engels). Besoek op 26 Maart 2017.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 H.U. Rahman , A Chronology Of Islamic History 570-1000 CE (1999), bl. 128.
- ↑ "Islamic Economics". www.hetwebsite.net (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 November 2019. Besoek op 10 Junie 2019.
- ↑ Cavendish, Marshall (1 September 2006). World and Its Peoples. Marshall Cavendish. ISBN 9780761475712 – via Google Books.
- ↑ Haag, Michael (1 November 2012). The Tragedy of the Templars: The Rise and Fall of the Crusader States. Profile Books. ISBN 9781847658548 – via Google Books.