Ouditiewe integrasie opleiding

Ouditiewe integrasie opleiding (AIT), is 'n proses wat sy ontstaan gehad het in Frankryk. Guy Bérard het die proses aanbeveel as 'n kuur vir kliniese depressie en selfdoodneigings. Volgens Bérard kan AIT ook baie voordelig wees vir die behandeling van disleksie en outisme. Daar is egter baie min bewyse ten opsigte van hierdie stelling wat gegrond is op waarneming.  Dit behels 20 half-uur sessies oor 10 dae, waartydens geluister word na spesifiek geselekteerde en gereguleerde musiek. Dit is gedurende die vroeë 1990's gebruik as behandeling van outisme; dit is ook aanbeveel as behandeling vir ADHD, depressie, en 'n wye verskeidenheid van ander versteurings. AIT het nie voldoen aan wetenskaplike standaarde vir doeltreffendheid wat die gebruik daarvan as 'n behandeling van enige toestand kan regverdig nie. 

Die Amerikaanse Akademie van Pediatrie en drie ander professionele organisasies beskou dit as 'n eksperimentele proses. Die New York Staat Departement van Gesondheid beveel aan dat dit nie gebruik word vir die behandeling van jong kinders met outisme nie. Die Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) het die invoer van die Audiokinetron, die oorspronklike toestel wat gebruik word om AIT toe te pas, na die VSA verbied vanweë die gebrek aan bewyse dat dit mediese voordeel inhou. Die American Speech-Language-Hearing Association het tot die gevolgtrekking gekom dat AIT nie voldoen aan wetenskaplike standaarde vir veiligheid nie.

Opleiding: Reëls 

Ouditiewe integrasie opleiding (AIT) het ten doel om sensoriese probleme soos gehoorversteurings en hyperacusis (oorsensitiewe gehoor) aan te spreek. Die genoemde sensoriese probleme veroorsaak ongemak en verwarring by mense met leergestremdhede, insluitend outisme spektrum versteurings. Hierdie hipersensitiwiteit beïnvloed 'n kind se aandag, begrip, en die vermoë om te leer.

Die opleiding behels bywoning deur die kind van twee 30 minuut sessies per dag met 'n tussenpose van ten minste drie ure. Hierdie opleiding geskied oor 'n tydperk van tien agtereenvolgende werksdae. Die kind luister via oorfone na 'n program van spesiaal geselekteerde, gereguleerde musiek met 'n wye frekwensie omvang. Die program is met spesifieke frekwensies van gefiltreerde klank aangepas vir elke kind. 'n Elektroniese toestel word gebruik wat lukraak wissel tussen hoë- en laespoed klanksuiwerings, tussen 1/4 en 2 sekonde elk. Die filter-toestel wissel ook die klank se intensiteit, deur'n gemoduleerde effek te skep. Die volume is so hard as moontlik gestel, sonder om ongemak te veroorsaak. As die luisteraar ongewone sensitiwiteit vir sekere frekwensie toon, kan hierdie frekwensies addisioneel uitgeskakel word.

Die invoer van die oorspronklike toestel vir hierdie opleiding, die "Audiokinetron" of "Ears Education and Retraining System" (EERS), is deur die Amerikaanse Kos- en Medisyne Administrasie (FDA) verbied, omdat daar nie genoegsaam bewys is dat dit mediese voordeel inhou nie. Hoewel geen AIT toestel deur die FDA goedgekeur is vir bemarking as mediese toestel nie, is die gebruik van toestelle slegs met die oog op onderwyshulpmiddels nie onderhewig aan die regulasies van die FDA nie. Verskeie ander nie-goedgekeurde toestelle word nou gebruik in die toepassing van AIT. Een voorbeeld is die Digitale Ouditiewe Aërobiese (DAA) stelsel, wat die Oudiokinetron in die VSA vervang het. Dit bevat 20 halfuur-CD's wat die funksies van die verbande Oudiokinetron insluit, om sodoende die verbode gebruik van die oorspronklike toestel te systap. 

Die meeste AIT praktisyns is spraak- en taalpatoloë of oudioloë en arbeidsterapeute; ander praktisyns sluit in sielkundiges, dokters, maatskaplike werkers en onderwysers. Geen opleiding word vereis om 'n operateur te word van die DAA sisteem nie. Die gebrek aan grondige voordele vir kliënte het daartoe gelei dat die American Speech-Language-Hearing Association sy lede waarsku dat hulle skuldig bevind kan word aan die skending van ASHA se Kode van Etiek indien hulle AIT dienste voorsien.

Onvoldoende bewys van doeltreffendheid.  

In 'n sistematiese oorsig van onpartydige gekontroleerde toetse van die AIT is onvoldoende bewyse gevind om die gebruik daarvan te ondersteun; geen beduidende effekte wat die teendeel bewys, is aangemeld nie.

Verskeie professionele organisasies is van mening dat AIT as 'n eksperimentele proses beskou moet word. Dit sluit die Amerikaanse Akademie van Oudiologie, die American Speech-Language-Hearing Association, die Amerikaanse Akademie van Pediatrie, en die Opvoedkundige Oudiologie Vereniging in. Ná die hersiening van die beskikbare navorsing, het die New York Staat Departement van Gesondheid tot die gevolgtrekking gekom dat die AIT se doeltreffendheid nie bevestig kan word nie. Hulle het aanbeveel dat dit nie gebruik word om jong kinders met outisme te behandel nie.

Geskiedenis

Guy Bérard se Oudisie Égale Comportement (Engelse vertaling "Hearing Equals Behaviour" ) is die eerste boek oor AIT. Annabel Stehli se "The Sound of a Miracle" vertel die verhaal van die skrywer se dogter, 'n outistiese dogtertjie wat AIT-behandeling van Bérard ontvang het. Hierdie anekdotiese boek het uitgebreide publisiteit aan AIT in die Engelssprekende wêreld verskaf. In 1994 het meer as 10 000 Amerikaanse kinders en volwassenes reeds opleiding ontvang, teen 'n koste van sowat US$1000 tot $1300 elk, en AIT het 'n multimiljoen-dollar-bedryf geword.

AIT het toegeneem in gewildheid in die vroeë 1990's, ondersteun deur anekdotiese bewyse en belowende maar klein eksperimente. Voorlopige navorsing het metodologiese foute soos 'n gebrek aan statistiese gesag, kortsigtigheid, of 'n gebrek aan 'n kontrolegroep ingesluit. Latere groter en beter beheerde studies kon nie die belowende potensiaal van AIT beaam nie. Die gebruik van die AIT is nie ondersteun buite die protokolle van navorsing nie.