Pantserbreekdop-vormdop-projektiel

'n Pantserbreekdop-vormdop-projektiel (Engels: APCBC) is 'n tipe pantserbreekprojektiel wat in die 1930's bekendgestel is. Dit is 'n normale pantserbreekprojektiel met 'n dun, sagter metaaldop oor die projektiel se punt. Hierdie dop is normaalweg stomp of plat aan die voorkant en verhoog die lugweerstand van die projektiel. Om dit te oorkom word 'n vormdop oor die eerste, stomp dop gesit wat normaalweg uit dun metaal bestaan het om die aërodinamika van die projektiel te verbeter. Dit het die APCBC-projektiele toegelaat om hoër snelhede te bereik, en die teiken met meer energie te tref, veral oor lang afstande. Met impak verkrummel die vormdop en laat die pantserbreekgedeelte om deur die teiken te dring.

Binnestruktuur van 'n Britse Vloot se 15-duim APCBC-projektiel uit die Tweede Wêreldoorlog.

Ontwikkeling

Die APCBC-munisietipe was 'n evolusionêre ontwikkeling van die vroeë-oorlogse pantserbreekdopprojektiel (APC in Engels), dit self was 'n ontwikkeling van die normale pantserbreek (AP in Engels) en pantserbreek-hoëplofkrag (APHE in Engels) projektiele. Die doelwit van pantserbreekprojektiele in landoorlogvoering is om deur die pantserplate van pantservoertuie te dring en die bemanning buite aksie te stel met 'n interne ontploffing in die voertuig, in die geval van APHE-projektiele, of skrapnel (metaalfragmente) in die geval van AP-projektiele.

Soos die Tweede Wêreldoorlog voortgeduur het, het die pantser van voertuie aanhou dikker word en was ook van 'n groterwordende helling voorsien soos die ontwerp van tenks gevorder het. Om dié probleem te bowe te kom is daar besluit om die trompsnelheid te verbeter met nuutontwerpte teentenkkanonne. Daar is egter gevind dat die normale projektiele neig om te versplinter met impak teen snelhede van 823 m/s en hoër.^[1]

Om hierdie probleem te bowe te kom is 'n nuwe projektiel ontwikkel wat die pantserbreekdop (APC) genoem is. Met hierdie ontwerp is 'n dop van sagter metaal aan die punt van die soliede pantserbreekprojektiele geheg. Die gebruik van die sagter dop het 'n paar voordele. Eerstens verplaas dit die energie van die punt van die soliede projektiel na die kante en het daarmee die probleem van versplintering van die harde projektiel opgelos. Dit het ook die vermoë van die projektiel verbeter om deur pantser te dring wat 'n helling het; met impak het die dop vervorm, oor die pantser versprei en geneig om te klou met impak en die neiging van die projektiel om weg te bons wanneer dit teen 'n hoek getref het, verminder. Die nadeel met die gebruik van die dop is dat dit die projektiel se aërodinamika beïnvloed het. Die projektiel was minder akkuraat en die trefafstand was korter.^[1]

Tydens die vroeë Tweede Wêreldoorlog kon standaard AP-projektiele, afgevuur met hoë trompsnelheidkanonne, pantser van twee keer hulle kaliber deurdring op kort afstand (100 m). Op langer trefafstande (500-1000 m) het hierdie verhouding afgeneem tot 1,5 - 1,1 kaliber as gevolg van die swak ballistiese vorm en groter lugweerstand van die projektiele met 'n kleiner diameter. Later in die oorlog, kon APCBC-projektiele afgevuur op kort afstand (100 m) met groot kaliber, hoë trompsnelheidkanonne (75–128 mm) dikker pantser deurdring in verhouding tot hulle kaliber (2,5 keer) en ook dikker pantser (2-1,75 keer) teen langer afstande (1 500-2 000 m). Vergelykende toetse met die Britse OF 17-ponder APCBC projektiele, afgevuur teen 'n buitgemaakte Duitse Panther-tenk, het aangedui dat die APCBC-munisie meer akkuraat was as die latere pantserbreek-skeiklomp (APDS)-munisie.^[2]

APCBC-munisie is geproduseer vir 'n wye verskeidenheid teentenkartillerie wat strek van 2-ponders tot die Duitse 88 mm kanon. Hierdie tipe munisie was amptelik as APBC bekend, in verwysing na die Sowjetweergawe van APCBC projektiele. APCBC-munisie was ook gebruik in skeepskanonne in die Tweede Wêreldoorlog. Na die Tweede Wêreldoorlog is die ontwerp van pantserbreekmunisie gefokus op sub-kaliberprojektiele. Geen tenkontwerp sedert die laat 1950's het volkaliber AP, APC of APCBC-munisie ingesluit nie.^[3]

Teenmaatreëls

Daar is twee maniere om die effektiwiteit van APC-projektiele te verminder. Die pantser is dikker gemaak, maar dit het praktiese beperkings gehad, bv. bykomende massa. Spasiepantserontwerpe is ook gebruik, dit bestaan uit 'n buitenste laag van pantser wat dik genoeg is om die buitenste dop te vervorm, en 'n hooflaagpantser wat dik genoeg is om die nou-ontdopte projektiel te weerstaan.

Verwysings

↑ ^1,0 ^1,1 "Juno Beach Centre - Anti-Tank Projectiles". Junobeach.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Mei 2011. Besoek op 12 Junie 2010.
↑ U.S. Army Firing Test No.3, verslag van toetse uitgevoer deur die 12de Amerikaanse Leërgroep by Isigny, Frankryk, op 20–21 Augustus 1944.
↑ Orgokiewicz, p. 77.

Bronne

Orgokiewicz, Richard M. Technology of Tanks, Volume I. Coulsdon: Jane's Information Group, 1991.
https://web.archive.org/web/20090812141445/http://www.wargaming.info/ww2/ustest3.htm
British Anti-tank Artillery 1939-45. C. Henry, B. Delf. Edition: illustrated. Osprey Publishing, 2004

[junobeach1-1] 1,0 ^1,1 "Juno Beach Centre - Anti-Tank Projectiles". Junobeach.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Mei 2011. Besoek op 12 Junie 2010.

[2] U.S. Army Firing Test No.3, verslag van toetse uitgevoer deur die 12de Amerikaanse Leërgroep by Isigny, Frankryk, op 20–21 Augustus 1944.

[3] Orgokiewicz, p. 77.

[1]

[2]

[3]