Pariteitsbis

In rekenaarwese en telekommunikasie is 'n pariteitsbis 'n binêre syfer wat 'n aanduiding gee of die voorafgaande databisse wat gelyk aan 1 is, ewegetalle of onewegetalle is. As 'n enkele bis tydens versending verander word sal die boodskap se pariteit verander word en kan die fout sodoende opgespoor word (Let wel dat die pariteitsbis self ook verander kan word!). Die mees algemene konvensie of pariteitskema is dat 'n pariteitsbis van 1 daarop dui dat daar 'n ongelyke aantal 1^e in die data voorkom en 'n pariteitsbis van 0 dui daarop dat 'n ewe aantal 1^e in die data voorkom. Dit is 'n eenvoudige metode van foutsporing en verg slegs XOR-hekke om die pariteitsbis te skep. Hierdie afvoer kan maklik by die data gevoeg word deur van 'n skuifregister gebruik te maak.

Gebruike

In serie dataversending, is dit algemene gebruik om die data te rangskik as 7 databisse, 'n ewe pariteitsbis en een of twee stopbisse. Ewe pariteit beteken dat die totale aantal 1-bisse 'n ewegetal is. Hierdie formaat akkommodeer die 7-bis ASCII karakterstel netjies in 'n 8-bis greep. Ander formate is egter ook moontlik.

In serie-kommunikasie verband word die pariteit gewoonlik deur die koppelvlak hardeware (bv. 'n UART) geskep en nagegaan en wanneer dit ontvang word, word die resultaat aan die SVE beskikbaar gestel. Die herstel van foute word gewoonlik gedoen deur data te herversend; 'n proses wat normaalweg deur programmatuur beheer word (bv. die bedryfstelsel se Toevoer/afvoer programme).

Eenvoudige foutsporing

Pariteitsbisse word hoofsaaklik gebruik as 'n eenvoudige vorm van oortolligheidstoets. 'n Enkele pariteitsbis kan die verandering van enige onewe aantal bisse opspoor (insluitend die algemene geval waar slegs een bis verander is), maar sal nie 'n fout opspoor in die geval waar 'n ewe aantal bisse verander is nie. Dit bevat ook nie voldoende inligting om foutregstelling moontlik te maak nie.

As gevolg van die eenvoud daarvan word pariteit in baie hardeware toestelle gebruik waar 'n verwerking eenvoudig herhaal kan word in die geval van 'n fout of waar die blote opsporing van die fout voldoende is. Die SCSI-bus gebruik byvoorbeeld pariteit om versendingsfoute op te spoor en baie mikroverwerker-instruksies se kasgeheue sluit 'n pariteitsbis in. Omdat die kasdata slegs 'n kopie van hoofgeheue is kan dit altyd bloot uitgevee word en die data weer gelaai word as dit foutief is.

Pariteitstoetse is nie 'n baie robuuste oplossing nie, omdat as daar 'n ewe getal foute voorkom sal die toetsbis geldig wees en sal die fout nie opgespoor word nie. Verder dui pariteit ook nie aan by watter bis die fout voorgekom het nie, selfs al kan daar vasgestel word dat 'n fout voorgekom het. Die data moet daarom geheel en al geïgnoreer word en van voor af gestuur word. Om hierdie rede kan 'n medium met baie storings 'n baie lang tyd (of soms nooit) neem om 'n suksesvolle versending te voltooi. Pariteit het egter die voordeel dat dit die minste inligting hoef te versend om foutsporing te bewerkstellig, naamlik slegs een bis. Die Hamming kode is normaalweg die volgende stap vir meer betroubare foutsporing en -regstelling.

RAID pariteitsblokke

In sekere RAID-vlakke word oortolligheid bewerkstellig deur gebruik te maak van pariteitsblokke. As 'n enkele hardeskyf faal, kan die datablok en 'n pariteitsblok vanaf die werkende hardeskywe gebruik word om die vermiste data weer te herbou.