Peterhof (paleis)
Peterhof (Russies: Петергоф Petergof) is 'n paleiskompleks wat in die gelyknamige voorstad van Sint Petersburg aan die Golf van Finland se Newabaai geleë is. Die kompleks is deur tsaar Pieter I in 1723 begin en deur sy opvolgers uitgebrei. Die kompleks, waarna dikwels verwys word as die Russiese Versailles (alhoewel die argitektoniese uitleg weens die ligging aan die kus merkbaar van die Franse paleiskompleks verskil) het sedert 1991 saam met die historiese middestad van Sint Petersburg die status van Unesco-wêrelderfenisterrein.[1] Sedert 2008 word dit ook gelys as een van die Sewe Wonders van Rusland.
Die Peterhof-kompleks met sy dertigtal geboue en tuine is net een in 'n hele reeks park-en-paleiskomplekse wat Rusland se vorige hoofstad omring soos pêrels in 'n snoer en waarvan elkeen die estetiek en smaak van verskillende styltydperke weerspieël - met al die wysigings wat in die loop van tyd daaraan aangebring is. En alhoewel die meeste van die paleise deur verskeie heersers bewoon is, word hulle nogtans meestal met een of ander heerser verbind. So was Peterhof die gunstelingpaleis en somerresidensie van tsaar Pieter I wat ook sy naamgewer geword het.
Die kompleks is deur Pieter en sy opvolgers in 'n unieke 18de tot 19de eeuse argitektoniese paleis-en-tuinkompleks met 'n oppervlakte van meer as 1 000 hektaar uitgebou. Sy dertigtal paleisgeboue en pawiljoene is met meer as honderd beeldhouwerke versier.[2]
Water is die allesoorheersende element van Peterhof - en hierin verskil die Russiese kompleks heeltemal van Versailles waar waterfonteine 'n suiwer dekoratiewe funksie vervul het. Peterhof versinnebeeld die selfbeeld van tsaar Pieter die Grote as die heerser oor die see met kaskades en fonteine - en selfs 'n kanaal waarin die waterstroom van die kaskades benede die Groot Paleis uitmond. Die kanaal verbind die Groot Paleis met die Oossee en het vir tsaar Pieter I, wat dikwels per skip vanuit Sint Petersburg na Peterhof gereis het, die glansvolle toegangspoort tot sy somerresidensie gevorm.
Gedurende die Tweede Wêreldoorlog het die Duitse besetters verwoesting gesaai in die kompleks en talle van sy kunswerke geplunder. Sommige, soos die befaamde Neptunus-fontein, is ná die oorlog teruggegee, ander het spoorloos verdwyn. Die herstelwerk duur steeds voort.
Verwysings
wysig- ↑ UNESCO: Historic Centre of Saint Petersburg and Related Groups of Monuments. Besoek op 3 Mei 2020
- ↑ Natalia Popova and Andrei Fedorov: Saint Petersburg - Peterhof, Tsarskoye Selo, Pavlovsk, Gatchina, Oranienbaum, Kronstadt. Saint Petersburg: Ivan Fiodorov Art Publishers 2003, bl. 157
Eksterne skakels
wysig- Amptelike webtuiste
- Media