Pierre Varignon
Pierre Varignon (1654, Caen – 23 Desember 1722, Parys) was 'n Franse wiskundige.[1] Varignon was afkomstig uit 'n familie van messelaars. Volgens hom het hy arm groot geword en het hy oor geen erfenis of besittings beskik benewens sy arbeid nie.[2]
Pierre Varignon | |
|---|---|
 | |
| Gebore | 1654 |
| Sterf | 23 Desember 1722 |
| Nasionaliteit | Frankryk |
| Beroep | Wiskundige |
| Bekend vir | Wiskundige bewyse; verduidelik gravitasie |
Varignon het by die Jesuïet Kollege in Caen studeer. Na verdere studie by die Universiteit van Caen het hy sy M.A. in 1682 ontvang. Hy is die volgende jaar as 'n Katolieke priester bevestig.[3]
Varignon is vir die eerste keer aan wiskunde blootgestel deur Euklides se werk te lees. Nadat hy Descartes' se La Géométrie gelees het, het hy homself toegewy aan die wiskundige wetenskappe. Varignon het professor van wiskunde geword by die Collège Mazarin in Parys in 1688 en is in dieselfde jaar verkies tot die Académie Royale des Sciences. In 1704 het hy die departmentewle leerstoel by Collège Mazarin beklee en ook professor van wiskunde by die Collège Royal geword. Hy is verkies tot die Berlyn Akademie in 1713 en tot die Royal Society in 1718. Baie van sy werk is in Parys in 1725 gepubliseer, drie jaar na sy dood. Sy lesings by Mazarin is in 1731 in Eléments de mathématiques gepubliseer.[3]
Varignon was 'n vriend van Newton, Leibniz, en die Bernoulli familie. Varignon se hoof-bydraes was tot grafiese statika en meganika. Behalwe vir l'Hôpital, was Varignon die vroegste Franse voorstander differensiaalrekening. Hy het die belangrikheid van 'n toets vir die konvergensie van 'n reeks besef, maar analitiese probleme het hom verhoed om sukses te behaal. Hy het nogtans die bewyse van baie stellings in meganika vereenvoudig, Leibniz se analise aangepas tot die traagheidsmeganika van Newton se Principia, en meganika in terme van die komposisie van kragte behandel in Projet d'une nouvelle mécanique in 1687. Onder Varignon se ander werke was 'n 1699 publikasie oor die toepassing van differensiaalrekening tot vloeistofvloei en waterklokke. In 1690 het hy 'n meganiese verduideliking van gravitasie ontwikkel. In 1702 het hy analise op veer-gedrewe horlosies toegepas.[1]
Die Varignon Parallelogram is deur Coxeter and Greitzer aan Pierre Varignon (1654–1722) toegeskryf. Die stelling wat postuum in 1731 gepubliseer is sê dat die middelpunte van opeenvolgende sye van enige vierhoek 'n parallelogram vorm.[4][5] Die Varignon teorema is een van die fundamentele stellings in die teorie van glyende vektore. Volgens Varignon se stelling, as 'n stelsel van glyende vektore gereduseer kan word tot 'n enkele resultant, is die moment van die resultant om 'n punt 0 (of as ) gelyk aan die som van die momente van die samestellende vektore om die punt (of as).[6]
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 The Development of Analysis on the Continent, uit 'A Short Account of the History of Mathematics' (4de uitgawe, 1908) deur W. W. Rouse Ball, besoek op 28 Februarie 2008
- ↑ The Galileo Project, Varignon, Pierre, besoek op 28 Februarie 2008
- ↑ 3,0 3,1 BibM@ath Geargiveer 2 Maart 2008 op Wayback Machine, Pierre Varignon (1654 [Caen] - 23 décembre 1722 [Paris]) Geargiveer 12 Februarie 2008 op Wayback Machine, besoek op 28 Februarie 2008
- ↑ Cut the Knot, Varignon Parallelogram
- ↑ Encyclopaedia of Mathematics, Varignon parallelogram, besoek op 28 Februarie 2008
- ↑ Encyclopaedia of Mathematics, Varignon theorem, besoek op 28 Februarie 2008
Eksterne skakels
wysig- Varignon and Wittenbauer Parallelograms deur Antonio Gutierrez van "Geometry Step by Step from the Land of the Incas"
 | Hierdie artikel omtrent 'n wiskundige is 'n saadjie. Jy kan die Afrikaanse Wikipedia help deur dit uit te brei. |