Pratt & Whitney JT9D
Die Pratt & Whitney JT9D enjin was die eerste hoëomleidingverhoudingstraalenjin om 'n wyerompvliegtuig aan te dryf. Die aanvanklike toepassing was op die Boeing 747-100, die oorspronklike "Jumbo Jet". Dit was die maatskappy se eerste hoëomleidingverhoudingturbowaaier.
| JT9D | |
|---|---|
 | |
| Die interne struktuur van die JT9D | |
| Tipe | Turbowaaier |
| Vervaardiger | Pratt & Whitney |
| Ontwerp deur | Pratt & Whitney |
| Nooiensvlug | Junie 1968 |
| Bekendstelling | 1966 |
| Vrygestel | 9 Februarie 1969 |
| Onttrek | 1990 |
| Status | Gestaak |
| Hoofgebruikers | Boeing 747-400 Boeing 767 Airbus A310 McDonnell Douglas DC-10 |
Ontwerp en ontwikkeling
wysigDie JT9D is ontwikkel as deel van die ontwerpfase van die Lockheed C-5 Galaxy. 'n Kontrak is toegeken aan Pratt & Whitney om hierdie tipe groot enjins te bestudeer, maar die produksiekontrak is uiteindelik aan General Electric toegeken vir hul TF39 turbowaaier. Die JT9D is egter deur Boeing gekies as kragbron vir die 747, met die vliegtuig se eerste vlug op 9 Februarie 1969. Toetsvlugte met die enjin het in Junie 1968 begin, met behulp van 'n Boeing B-52E Stratofortress as toetsbed.
Die JT9D-3, wat in diens geneem is in 1970, is gebou met behulp van titaan- en nikkellegering. Die enjin word gekenmerk deur 'n enkelstadiumwaaier, 'n driestadiumlaedrukkompressor en 'n elfstadiumhoëdrukkompressor wat gekoppel is aan 'n tweestadiumhoëdrukturbine en 'n vierstadiumlaedrukturbine. Hierdie weergawe van die JT9D het 3 905 kg (8 608 pond) geweeg en 193 000 N (43 500 lbf) se stukrag geproduseer. Produksie is in 1990 gestaak.
Pratt & Whitney se opvolger van die JT9D-reeks is die PW4000, wat minder onderdele, groter betroubaarheid en 'n beter aankoopprys het.
Aanwendings
wysig| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
