'n Pseudohalogeen is 'n chemiese verbinding wat in sy eienskappe 'n halogeen s'n benader.

  1. Dit vorm 'n X anioon
  2. Dit vorm 'n monoprotiese HX-suur
  3. Soms vorm dit ook 'n X2 molekuul wat 'n gas vorm
  4. Pseudohalogene kan ook interhalogeenverbindings vorm, soos ICN of CNN3[1]
Voorbeelde[2][3]
Pseudohalied Pseudohalogeen Suur
sianied CN sianogeen (CN)2 waterstofsianied
tiosianaat NCS ditiosianogeen (SCN)2 waterstoftiosianaat
selenosianaat SeCN selenosianogeen (SeCN)2
tellurosianaat TeCN tellurosianogeen (TeCN)2
azidoditiokarbamaat SCSN3 azidokoolstofdisulfied (SCSN3)2
sianaat NCO - isosiaansuur
fulminaat CNO - knalsuur
azide NNN - waterstofazide

Nes die halogene kan die pseudohalogene in die gasfase in radikale ontbind:

En dit kan as oksidant optree:

Met alkene kan addisie optree:[4]

H2C=CH2 + Cl2 --> ClH2C-CH2Cl
H2C=CH2 + (SCN)2 --> (SCN)H2C-CH2(SCN)

Verwysings

wysig
  1. Advanced Inorganic Chemistry Vol-1 Krishna Prakashan Media, ISBN 8187224037, ISBN 9788187224037, bls 734
  2. Inorganic Chemistry, Mark Weller, Tina Overton, Jonathan Rourke, Fraser Armstrong, OUP Oxford, 2014, ISBN 019964182X, ISBN 9780199641826, bls 465
  3. Chemistry of Interhalogen Compounds, P. B. Saxena, Discovery Publishing House, 2007, ISBN 8183562434, ISBN 9788183562430
  4. Advanced Inorganic Chemistry, Volume 1 Advanced Inorganic Chemistry, Satya Prakash, S. Chand, 2000, ISBN 8121902630, ISBN 9788121902632 bls 975