Renaissance-letterkunde

Renaissance-letterkunde verwys na 'n tydperk in die geskiedenis van Europese letterkunde wat gedurende die 14de eeu in Italië begin het. Alhoewel Renaissance letterkunde 'n sekere eenheid het, veral in die gebruik van antieke temas en vorme, is dit gebruiklik om dit te behandel onder die individuele tale waarin dit geskryf is. In die verskillende streke is die letterkunde in hierdie tydperk hoofsaaklik beïnvloed deur die literêre leer van imitatio, humanisme en/of die Reformasie. Na aanleiding van die voorbeeld van die ou mense, het die humanisme 'n nuwe klem op die lewe in hierdie wêreld geplaas in plaas van die hiernamaals-georiënteerde geestelike lewe van die Middeleeue. Dit het, ook in letterkunde, gelei tot groter aandag aan die waardigheid van die mens en 'n optimistiese geloof in wat die mens gedurende sy lewe kan bereik. Dit het 'n verskuiwing van die "kontemplatiewe lewe" na die "aktiewe lewe" beteken. Daar moet kennis geneem word dat tradisionele godsdienstige waardes in die praktyk saam met nuwe sekulêre waardes bestaan ​​het: van die belangrikste humaniste, soos Erasmus, was ook geestelikes. Ontwikkelings wat 'n diepgaande invloed op Europese letterkunde gehad het, sluit in die uitvinding van die drukpers en 'n herwaardering van volksletterkunde.