Singulariteit (sterrekunde)

’n Singulariteit in sterrekunde, ook ’n swaartekragsingulariteit genoem, is ’n punt met ’n oneindige klein volume en ’n oneindige groot digtheid. Die ruimtetyd is hier so gekrom dat ruimte en tyd feitlik ophou bestaan. Dit het onder meer tot gevolg dat ook die wette wat in gewone natuurkunde geld, in ’n singulariteit nie meer geldig is nie. In die omgewing van ’n singulariteit vind allerlei prosesse plaas wat in die huidige wetenskap nog onbekend is.

’n Eenvoudige illustrasie van ’n swartkolk en sy singulariteit.

Volgens die Oerknalteorie het die hele heelal uit ’n singulariteit ontstaan. Volgens die algemene relatiwiteitsteorie bestaan daar in die heelal minstens twee soorte singulariteite: die middelpunt van ’n swartkolk en sogenaamde naakte singulariteite, dit wil sê die sigbare teenvoeters van swartkolke (sonder ’n waarnemingshorison). Die bestaan van laasgenoemde is egter nog nie bewys nie.

Verwysings

• Hierdie artikel is vertaal uit die Nederlandse Wikipedia