Spaanse letterkunde in die Barok
Spaanse letterkunde in die Barok is die letterkunde wat in Spanje geskryf is tydens die Barok, wat gedurende die 17de eeu plaasgevind het waarin prosaskrywers soos Baltasar Gracián en Francisco de Quevedo, dramaturge soos Lope de Vega, Tirso de Molina, Calderón de la Barca en Juan Ruiz de Alarcón, of die poëtiese produksie van die voorgenoemde Francisco de Quevedo, Lope de Vega en Luis de Góngora het hul hoogtepunt bereik. Spaanse Barokletterkunde is 'n skryftydperk wat ongeveer begin met die eerste werke van Luis de Góngora en Lope de Vega, in die 1580's, en voortduur tot in die laat 17de eeu.[1]
Die fundamentele kenmerke van Spaanse Barokletterkunde is die progressiewe kompleksiteit in formele hulpbronne en 'n tema wat gesentreer is op die besorgdheid oor die verloop van tyd en die verlies aan vertroue in die Neoplatoniese ideale van die Renaissance. Net so is die verskeidenheid en diversiteit in die onderwerpe wat behandel word, die aandag aan detail en die begeerte om 'n wye gehoor te lok, waarvan die opkoms van die Lope de Vega-komedies 'n voorbeeld is. Vanuit die oorheersende sensuele besorgdheid in die 16de eeu was daar 'n klem op morele waardes en didaktiek, waar twee strominge saamvloei: Neostoïsisme en Neoepikureisme. El Criticón van Baltasar Gracián is 'n aankomspunt in die barokke besinning oor die mens en die wêreld, die bewustheid van teleurstelling, 'n lewensbelangrike pessimisme en 'n algemene waardekrisis.
Die genres is vermeng, Luis de Góngora het liriese poësie van die Fábula de Polifemo y Galatea geskryf wat van moeilikheid, met romanse en burleske satiriese werke, 'n wye populêre verspreiding maak en die twee strominge word gehibridiseer in die Fábula de Príamo y Tisbe; Quevedo het metafisiese en morele gedigte geskryf, terwyl hy oor vulgêre en populêre sake geskryf het.
Die Spaanse Barokteater konfigureer 'n gewilde toneel wat voortgeduur het as 'n klassieke produksie vir toekomstige teater. Die filosofiese dramas van Calderón de la Barca, waarvan Die lewe is 'n droom 'n uitstaande voorbeeld is, verteenwoordig 'n hoogtepunt in Spaanse dramatiese produksie en is deel van 'n tydperk van prag wat die generiese naam van die Spaanse Goue Eeu ontvang.
Verwysings
wysig- ↑ 1681, die datum van die dood van Calderón de la Barca, word gereeld beskou as die einde van hierdie tydperk.