Vlag van Ecuador: Verskil tussen weergawes

Die '''nasionale vlag van [[Ecuador]]''' is op 26 September 1860 amptelik in gebruik geneem. Die vlag vertoon drie horisontale bane in geel bo, blou in die middel en rooi onder met die land se wapenskild in die middel van die vlag. Die ontwerp van die huidige vlag is in 1900 gefinaliseer met die toefoeging van die wapenskild in die middel van die vlag. Voordat die geel, blou en rooi driekleur gebruik is, het Ecuador wit-en-blou vlae gebruik wat die sterre vir elk van die provinsies bevat het. Die ontwerp van die vlag is baie soortgelyk aan dié van [[Vlag van Colombia|Colombia]] en [[Vlag van Venezuela|Venezuela]] wat ook voormalige samestellende gebiede van [[Gran Colombia]] is. Al drie vlae is gebaseer op ’n voorstel van die Venezuelaanse generaal [[Francisco de Midanda]] wat in 1811 deur Venezuela aanvaar is en later deur Gran Colombia met ’n paar verstellings. Daar is ’n variant van die vlag wat geen wapenskild bevat nie en deur die koopvaardyvloot gebruik word. Hierdie vlag is presies dieselfde as dié van Colombia, maar Colombia gebruik ’n ander ontwerp vir haar koopvaardijvlootkoopvaardyvloot.

[[Francisco de Miranda]] is die persoon wat verantwoordelik is vir die skep van die geel-blou-rooi vlag van Gran Colombia wat vandag deur Colombia, [[Vlag van EcuadorColombia|EcuadorColombia]], Ecuador en [[Vlag van Venezuela|Venezuela]] gedeel word. Miranda het ten minste twee inspirasies vir sy vlag gelys. In ’n brief aan graaf Simon Romanowitsj Woronzof in 1792 sê Miranda dat die kleure gebaseer is op die teorie van primêre kleure wat deur die Duitse skrywer en filosoof [[Johann Wolfgang von Goethe]] gegee is. Miranda het ’n laataand-gesprek wat hy met Goethe tydens ’n feestelikheid in die winter van 1785 in Weimar gehad het, beskryf. Goethe was in so ’n mate bekoor deur Miranda se wedervaringe in die [[Amerikaanse Rewolusionêre Oorlog]] en sy reise deur Europa en die Amerikas, dat hy aan Miranda gesê het “Jou lot is om in jou land ’n plek te skep waar die primêre kleure nie versteur is nie.” Miranda verduidelik in die briaf wat Goethe bedoel het: