Frans Maritz: Verskil tussen weergawes

Maritz is in 1973 gelegitimeer en sy eerste gemeente wiaswas [[NG gemeente Cradock|Cradock]] waar hy in in 1973 georden en bevestig is. Hier het hy die gevolge van die Visriviervloed van Maart 1974 beleef (hy was met verlof in Zimbabwe toe dit gebeur het) en moes hy die pastorie ontruim. Twee maande later is sy medeleraar, ds. J.L. Nel, oorlede en moes hy vir meer as 'n jfrfaarjaar die groot gemeente alleen bedien.

In 1976 keer Maritz met sy vrou en drie dogters na [[Zimbabwe]] terug toe hy leraar word van die pasgestigte [[NG gemeente Kwe Kwe|Que Que]]. Hier beleef hy die uittig van lidmate in die aanloop tot die land se onafhanklikwording in 1980. In 1982 word hy benoem as saakgelastigde van die [[Sinode van Midde-Afrika]] en was hy ook die Sinode se ex officio skriba. In dié amp is hy by talle sinode-kommissies betrek, byvoorbeeld die Kerkkantoorkommissie, skriba van die Moderatuur en die Sinodale Kommissie, Beheerraad van Huis Vergesig (enigste NG tehuis vir bejaardes in Midde-Afrika), Argiefkommissie van Transvaal en Midde-Afrika, lid en tesourier van die Raad van die Bybelgenootskap van Zimbabwe, dagbestuur van die Zimbabwiese Raad van Kerke, lid van die Subkommissie vir Geregtigheid, Vrede en Versoening en lid van die Algemene Fondsekommissie en Algemene Sinodale Kommissie van die Algemene Sinode. Hy was ook ’n flukse medewerkers van die ''[[Kerkbode]]'', o,.a. by die Wereld Raad van Kerke se vergadering in Harare, en het oral in Zimbabwe preekbeurte waargeneem.

Dit was juis op pad terug van ’n diens op [[Beatrice]] (suid van [[Harare]]) saam met sy vrou ná hy ’n nagmaaldiens daar waargeneem het dat ’n bus van voor gekom het, ’n ander bus wou verbysteek oor 'n soliede wit streep, en hulle motor getref het. Hy is op slag dood. Jessie het ernstige harsingskudding opgedoen, maar oorleef. Sy het genoegsaam herstel om sy begrafnis by te woon, waaraan die hele gesin deelgeneem het.