Homeopatie: Verskil tussen weergawes

'''Homeopatie''' is 'n omstrede alternatiewe medisynestelsel wat in 1796 deur die Duitse geneeskundige Samuel Hahnemann geskep is. Die basiese beginsel van die homeopatie is "gelyksoortig behandel gelyksoortig", waar 'n stof wat sekere simptome sou veroorsaak in 'n gesonde persoon, gebruik word om dieselfde simptome in 'n siek persoon te genees. Homeopatiese middels word voorberei deur 'n bestanddeel stap vir stap af te water met kragtige skuddings tussenin, wat volgens homeopate die effektiwiteit van die middel versterk, selfs al word die middel so verdun dat die oorspronklike bestanddeel nie meer aanwesig is nie (wat gewoonlik die geval is). Daar word beweer dat hierdie manier van versterking moontlik is as gevolg van 'n beweerde geheue wat aan die watermolekules toegeskryf word.

 

Die Duitse geneeskundige Samuel Hahnemann het laat in die 18de eeu gelewe, toe bloedaftapping (soms met bloedsuiers) 'n algemene kuur teen siektes was, dokters nie hulle hande of hulle instrumente ontsmet het nie en siektes en aandoenings aan 'n tekort of oorvloed van die vier "vog"te van die liggaam toegeskryf is: swart gal, geel gal, bloed en slym. In hierdie tyd het min mense herstel na 'n besoek aan 'n geneesheer en baie geneeskundige toepassings het die pasiënt se herstel gehinder in plaas van help.

 

Baie van hierdie stowwe het egter ongewenste effekte en newe-effekte gehad wat 'n pasiënt se lewe in gevaar kon stel. Hahnemann het besluit dat hy die stowwe sou verdun, wat volgens hom die "geesagtige medisinale kragte" van die middel sou versterk, maar die newe-effekte sou verswak.

 

Homeopatiese middels word vandag steeds volgens Hahnemann se oorspronklike metode verdun. Die middel word in 'n glashouer met water geplaas en dan 10 keer teen 'n harde dog buigbare oppervlak (soos 'n rubbermat) gestamp. Die middel word dan verder verdun en telkens tussenin teen die oppervlak geskud, waardeur, volgens die homeopatiese teorie, die effektiwiteit van die bestanddeel steeds verder versterk word. Die verdunning van 'n tipiese homeopatiese middel is 30C: dit beteken dat een druppel van die middel by 100 druppels water gevoeg word, geskud word en dat een druppel van hierdie mengsel dan weer by nog 100 druppels water gevoeg word en geskud word, ens., totdat die proses 30 keer voltooi is. Volgens die webwerf van die ''Society of Homeopaths'', word die middel in so 'n mate verdun, dat daar geen molekules van die oorspronklike stof in die middel bespeur kan word nie. 'n 30C-verdunning is inderdaad 'n verdunning van 1 in 10⁶⁰.

 

Volgens die homeopatiese teorie is afgewaterde middels juis sterker en meer effektief as die oorspronklike bestanddeel, sonder dat dit enige van die newe-effekte van die bestanddeel bevat. Die teorie neem aan dat water 'n geheue het, waardeur die watermolekules die (onbewese) genesende effek van die bestanddeel kan onthou en dat die water slegs hierdie genesende "boodskap" aan 'n pasiënt se liggaam oordra en dat ander moontlik skadelike boodskappe of herinnerings nié aan die pasiënt se liggaam oorgedra word nie.

 

Ten spyte van herhaalde bewerings deur homeopate, kon die effektiwiteit van homeopatiese middels nie bewys word nie. Om die effektiwiteit van enige middel, behandeling of prosedure te toets, moet 'n proefneming uitgevoer word wat die [[plasebo-effek]] en die "terugkering na die gemiddeld" in ag neem. Die plasebo-effek verwys na die verskynsel waar 'n mens se liggaam homself kan genees, bloot deurdat die persoon glo dat hy iets inneem wat hom beter sal maak, terwyl "terugkering na die gemiddeld" na die verskynsel verwys waarin meeste gevalle 'n periodieke uiterste het, maar mettertyd weer na 'n norm of gemiddeld terugkeer.

 

Tog is daar gebruikers van homeopatie wat op die effektiwiteit daarvan aandring, maar enige merkbare effek kan ook aan een van die volgende toegeskryf word:

 

 

Baie wetenskaplikes gee toe dat homeopatie werk bloot deur middel van bogenoemde effekte en dat dit op hierdie manier die pasiënt werklik kan help. Indien die gebruik van homeopatie egter goedgekeur word sonder dat die pasiënt die feite agter die verhaal verstaan, is daar 'n groot gevaar dat hy belangrike medisyne mag weier ten gunste van homeopatiese middels, in gevalle waar effekte soos die plasebo-effek beperkte of geen werking het nie. 'n Oordrewe voorbeeld is 'n pasiënt wat 'n homeopatiese middel neem vir sy hoofpyn en dat die middel dan sy hoofpyn genees d.m.v. die plasebo-effek en dat die pasiënt op 'n latere stadium weer 'n homeopatiese middel verkies vir 'n kwaal wat nie so vatbaar is vir die plasebo-effek nie, byvoorbeeld maniese depressie of kanker.

 

 

[[Kategorie:Alternatiewe medikasie]]

[[Kategorie:Skynwetenskappe]]