Kookpunt: Verskil tussen weergawes

Die '''kookpunt''' van 'n stof is die temperatuur waar dit van 'n [[vloeistof]]toestand na 'n [[gas]]toestand deur die hele vloeistofmassa heen verander. 'n Vloeistof kan ook na 'n gas verander onder die kookpunt deur die proses wat as [[verdamping]] bekend staan. Verdamping is 'n oppervlakverskynsel waar slegs die molekules op die gas/vloeistof intervlak kan verdamp (Soos water uit nat klere op 'n wasgoedlyn). Die woord [['''kook]]''' omskryf egter 'n proses waar die vloeistofmassa in geheel begin verdamp met die vorming van borrels (soos in 'n ketel).

Die element met die laagste kookpunt is [[helium]]. Beide die kookpunte van [[rhenium]] en [[wolfram]] oorskry 5000 [[kelvin|K]] teen [[Standaardtemperatuur en -druk|standaard-druk]]. Vanweë die eksperimentele probleme om sulke uiters hoë temperature te meet, bestaan daar teenstrydighede in die literatuur oor watter element die hoogste kookpunt het.

Die kookpunt stem ooreen met die temperatuur waar die [[dampdruk]] van die stof gelyk is aan die omgewingsdruk. Die kookpunt is dus drukafhanklik. Gewoonlik word kookpunte met betrekking tot [[standaard-druk]] gepubliseer (101.325 [[Pascal (eenheid)|kilopascal]] of 1 [[atmosferiese druk|atmatmosfeer]]). By hoër hoogtes waar die atmosferiese druk baie laer is, is die kookpunt dus ook laer. Die kookpunt styg soos die omgewingsdruk styg totdat die [[kritiese punt]] bereik word, waar daar nie onderskeid meer tussen die gas en vloeistoffase getref kan word nie. Die kookpunt kan nie hoër as die kritiese temperatuur wees nie. Op soortgelyke wyse sal die kookpunt verlaag saam met verlagende omgewingsdruk totdat die [[trippelpunt]] bereik word. Die kookpunt kan dan ook nie verder as hierdie [[trippelpunt]] verlaag word nie.