[[Lêer:Humorism_af.svg|thumb|250px|Die vier humores.]]
Die vier '''humores''' (enkelvoud: '''humor''') is deel van ’n mediese stelsel wat deur geneeshere in [[Antieke Griekeland]] en [[Antieke Rome]] aanvaar is. Dit verduidelik die werking van die liggaam aan die hand van vier vloeistowwe (humores): bloed, slym, geel gal en swart gal. Dié benadering word "humorale patologie" genoem.
Te veel of te min van enige van die vier vloeistowwe sou volgens die antieke dokters ’n direkte invloed op die mens se temperament en gesondheid hê. Dit is baie individualisties, want elkelke mens het glo sy eie besondere humorale samestelling gehad.<ref>{{cite book|last=Bynum|first=edited by W.F.|title=Companion Encyclopedia of the History of Medicine|date=1997|publisher=Routledge|location=London|isbn=978-0415164184|pages=281|edition=1ste |author2=Porter, Roy }}</ref> Dit het ’n holistiese benadering gehad, want die verband tussen die geestelike en fisieke prosesse is benadruk deur hierdie raamwerk.<ref>{{cite book|last=Bynum|first=edited by W.F.|title=Companion Encyclopedia of the History of Medicine|date=1997|publisher=Routledge|location=Londen|isbn=978-0415164184|edition=1ste |author2=Porter, Roy }}</ref> Die model is aanvaar deur van [[Hippokrates]] tot ander Griekse, Romeinse en [[Persië|Persiese]] geneeshere en was die aanvaarde siening van die menslike liggaam tot met die ontwikkeling van moderne mediese navorsing in die 19de eeu.
