Afrikaanse Taalbeweging: Verskil tussen weergawes

Die Afrikaanse Taalgenootskap van Preller se leuse was: "Afrikaans schrijven en spreken, Hollands leren, albei lezen"<ref>A. de Villiers: Die Hollandse Taalbeweging in Suid-Afrika: Nasionale Pers, 1936, bl. 179.</ref> Die leuse van die Afrikaanse Taalvereniging was: leer Nederlands, schrijf Nederlands als ge kunt en wilt, maar als ge niet kunt of wilt, schrijf dan niet Engels, maar Afrikaans".<ref> J.du P. Scholtz: Wording en ontwikkeling van Afrikaans. Kaapstad. Tafelberguitgewers, 1980, bl. 18.</ref>

 

==Motief==

Die Afrikaanse Taalbeweging was aanvanklik nie gekant teen Nederlands as kultuurtaal nie. Hierdie beweging was aanvanklik ook nie van plan om Nederlands met Afrikaans te vervang nie. Die bedoeling was om Afrikaans naas Nederlands in Suid-Afrika te handhaaf om op hierdie manier beter in staat te wees om die verengelsing van die Afrikaners teë te hou. Met die erkenning van Afrikaans op 8 Mei [[1925]] was die bedoeling ook nie dat Afrikaans Nederlands moes vervang nie. Wet 9 van 1925 het bepaal dat Afrikaans aan Nederlands gelykgestel is. Wet 9 van 1925 het juis die sinonimiteit van Afrikaans en Nederlands onderskryf.

Opvallend van die Afrikaanse Taalbeweging was die versmelting tussen Afrikaans en nasionalisme. Die Beweging was van mening dat die 'vuur van nasionalisme' hoër sou brand met Afrikaans as kultuurtaal vir die Afrikaners. Hierdie beweging was van mening dat elke 'selfrespekterende volk' ook 'n eie kultuurtaal moes hê;<ref>J.J. Smith: "België en Suid-Afrika". Ons Moedertaal, deel 1(2), 25-27. 1914, bl. 27.</ref> of dat 'n 'volk' wat die naam 'volk' waardig is oor 'n eie inheemse kultuurtaal moes beskik, wat die oorsprong van die taal ook is.<ref>H.J.J.M. van der Merwe: Afrikaans; sy aard en Ontwikkeling. Pretoria: J.L. van Schaik. 1968. bl. 240.</ref> Die Nederlandse Taalbeweging het egter daarop gewys dat ook die [[Oostenrykers]], [[Switsers]], [[Skotte]] en [[Amerikaners]] aparte volkere is, maar kultuurtale met ander volkere deel.

 

Kenmerkend van die Afrikaanse Taalbeweging is dat die meeste van sy ondersteuners laaggeskoolde plattelanders was. Hierdie groep het hoë waarde geheg aan die "taal as simbool", saam met die vlag en volkslied. Die waarde van die "taal as instrument" of die gebruikswaarde van die taal, (aantal boeke, tydskrifte, koerante, musiek, ens.) was as minder belangrik beskou. Vir die [[Nederlandse Taalbeweging]] was die waarde van die "taal as instrument" van besondere waarde.