'''Analise''', ook algemeen bekend as '''calculuskalkulus''' ([[Latyns]], 'n klein klippie wat gebruik was om te tel), is 'n afdeling van [[wiskunde]] wat fokus op [[limiet]]e, [[funksie]]s, [[afgeleide]]s, [[Integraal|integrale]] en [[oneindige reeks]]e. Dit is gebou op twee komplementêre hoofkonsepte ([[differensiaalanalise]] en [[integraalanalise]]), wat met mekaar in verband gebring word deur die [[fundamentele stelling van calculus|fundamentele stelling van kalkulus]].
Analise is die studie van ''verandering'', in dieselfde opsig as wat [[meetkunde]] die studie van ''vorme'' en [[algebra]] die studie van ''vergelykings'' is. 'n Studie van analise stel 'n mens in staat om meer gevorderde studievelde in wiskunde, naamlik [[wiskundige analise]], wat op die studie van limiete en funksies berus, te bestudeer. Analise ervaar wye toepassing in [[wetenskap]], [[ekonomie]] en [[ingenieurswese]] en kan menige probleme oplos waarvoor tradisionele [[algebra]] ontoereikend is.
Lyn 81:
=== Fundamentele stelling ===
Die ''fundamentele stelling van die calculuskalkulus'' stel dat differensiasie en integrasie inverse operasies is. Om meer presies te wees, dit beskryf die verband tussen die waardes van anti-afgeleides en bepaalde integrale. Omdat dit gewoonlik makliker is om 'n anti-afgeleide te bereken as wat dit is om die definisie van 'n bepaalde integraal toe te pas, verskaf die fundamentele stelling van calculuskalkulus 'n praktiese metode om 'n bepaalde integraal te bereken.
Die fundamentele stelling van calculuskalkulus stel: As 'n funksie ''f'' kontinu is oor die interval [''a'',''b''] en as ''F'' 'n funksie is waarvan die afgeleide ''f'' is oor die interval (''a'', ''b''), dan
