In meiose word [[DNS]]-replisering gevolg deur twee rondes selverdeling om vier dogterselle te vorm met die helfte van die getal chromosome as die oorspronklike ouersel. Die twee meiotiese verdelings staan bekend as '''meiose I''' en '''meiose II'''. Voordat meiose begin, tydens die interfase van die selsiklus, word die DNS van elke chromosoom gerepliseer sodat dit bestaan uit twee identiese suster-[[chromatied]]e wat by die [[sentromeer]] geheg is.
In meiose I paar [[Homoloë chromosoom|homoloë chromosome]] met mekaar af en kan hulle genetiese materiaal uitruil in ’n proses bekend as [[chromosomale oorkruising]]. Die homoloë chromosome skei dan en vorm twee aparte dogterselle, met elk die helfte van die chromosome van die ouersel. Aan die einde van meiose I bly suster-chromatiede aan mekaar geheg en kan hulle van mekaar verskil as oorkruising plaasgevind het. Tydens meiose II verdeel die selle wat tydens meiose I gevorm het weer. Suster-chromatiede skei van mekaar en verdeel in altesaam vier dogterselle. Hierdie selle kan groei om [[Gameet|gamete]], [[Spoor (plantkunde)|spore]], [[stuifmeel]] en ander voortplantingselle te vorm.
Omdat die getal chromosome tydens meiose gehalveer word, laat dit gamete toe om te versmelt (met [[bevrugting]]) om [[Sigoot|sigote]] te vorm wat ’n mengsel van die moeder en die vader se chromosome bevat. Meiose en bevrugting maak dus geslagtelike voortplanting moontlik met opeenvolgende generasies wat dieselfde getal chromosome behou.
Voorbeeld: ’n Tipiese [[diploïed]]e menslike sel bevat 23 pare chromosome (altesaam 46 of 2''n'': die helfte kom van die moeder en die ander helfte van die vader). Meiose skep [[haploïed]]e gamete wat elk die helfte van dié getal chromosome bevat, dus 23 (''n''). Wanneer twee gamete (’n [[Eiersel|eier-]] en ’n [[sperm]]sel) versmelt, is die sigoot wat ontstaan weer eens diploïed (2''n''), met die moeder en vader wat elk 23 chromosome verskaf het.
